هَلْ أَنتِ شَکَرْتِ رَبَّکِ؟
یعنی: «آیا تو (مؤنث) پروردگارت را شکر کردی؟»

پاسخ صحیح باید به‌صورت اول شخص مفرد باشد:
نَعَمْ، أَنَا شَکَرْتُ رَبِّی.
(یعنی: بله، من پروردگارم را شکر کردم.)

توضیح درباره دیگر گزینه‌ها:

گزینه 1:
أَنَا شَکَرْتَ غلط است چون فعل «شَکَرْتَ» برای مخاطب مذکر است، نه متکلم وحده.

گزینه 2:
أَنَا شَکَرْتُ درست است. فعل صحیح برای فاعل «من» (أَنَا) همین است.

گزینه 3:
لَا، أَنَا شَکَرْتُ یعنی "نه، من شکر کردم!" تضاد منطقی دارد.

گزینه 4:
أَنْتَ شَکَرْتَ رَبَّکَ یعنی "تو شکر کردی پروردگارت را" که با فاعل مؤنث هم‌خوانی ندارد.

در نتیجه اگرچه گزینه‌های 1 و 2 ظاهراً شبیه‌اند، ولی تفاوت مهمی دارند:
شَکَرْتُ (درست) ≠ شَکَرْتَ (غلط برای فاعل أَنَا)

پاسخ نهایی و بدون اشتباه: گزینه 2.