گاما رو نصب کن!

{{ number }}
اعلان ها
اعلان جدیدی وجود ندارد!
کاربر جدید

جستجو

پربازدیدها: #{{ tag.title }}

میتونی لایو بذاری!

انقباض ریه؛ کاهش حجم ریه‌ها در اثر شل‌شدن ماهیچه‌ها

بروزرسانی شده در: 18:01 1404/06/30 مشاهده: 6     دسته بندی: کپسول آموزشی

انقباض ریه: وقتی ریه‌ها کوچک می‌شوند!

فرآیند کاهش حجم ریه‌ها در اثر شل‌شدن ماهیچه‌های تنفسی
این مقاله به زبان ساده به بررسی پدیده‌ی فیزیولوژیکی انقباض ریه۱ می‌پردازد. این فرآیند که عموماً در حالت بازدم رخ می‌دهد، نقش کلیدی در تنفس و تبادل گازها ایفا می‌کند. در ادامه با مکانیسم۲ این پدیده، نقش ماهیچه‌ها و مثال‌های عملی از آن در زندگی روزمره آشنا خواهیم شد.

ریه‌ها چگونه کار می‌کنند؟

ریه‌های شما مانند دو بادکنک اسفنجی هستند که در قفسه‌ی سینه قرار گرفته‌اند. کار اصلی آن‌ها گرفتن اکسیژن از هوایی که تنفس می‌کنید و خارج کردن دی‌اکسید کربن از بدن است. این فرآیند حیاتی تبادل گاز۳ نام دارد. برای انجام این کار، ریه‌ها باید دائماً منبسط و منقبض شوند. انبساط ریه‌ها برای کشیدن هوا به داخل (دم۴) و انقباض آن‌ها برای بیرون راندن هوا (بازدم۵) ضروری است.

مکانیسم انقباض ریه: نیروی پنهان بازدم

برخلاف دم که یک فرآیند فعال و نیازمند انقباض ماهیچه‌هاست، بازدم معمولی در حالت استراحت، یک فرآیند غیرفعال است. این یعنی برای بیرون دادن هوا، به طور معمول نیاز به استفاده از ماهیچه نیست. پس چه چیزی باعث انقباض ریه و خروج هوا می‌شود؟

سه عامل اصلی در این فرآیند نقش دارند:

  1. کشسانی ریه‌ها۶: بافت ریه‌ها مانند یک کش لاستیکی خاصیت ارتجاعی دارد. وقتی در پایان عمل دم، ریه‌ها پر از هوا و متسع می‌شوند، این بافت‌های کشسان تمایل طبیعی به بازگشت به حالت جمع‌شده و اولیه‌ی خود دارند. این بازگشت، هوا را به بیرون می‌راند.
  2. شل‌شدن ماهیچه‌ی دیافراگم۷: دیافراگم، ماهیچه‌ی گنبدی شکل اصلی برای تنفس، با انقباض خود به پایین حرکت می‌کند و فضای قفسه‌ی سینه را برای ورود هوا بزرگ می‌کند. وقتی این ماهیچه شل می‌شود، به حالت گنبدی اولیه‌ی خود برمی‌گردد و به ریه‌ها از پایین فشار وارد می‌کند.
  3. فشار درون قفسه‌ی سینه: فضای بین ریه‌ها و دیواره‌ی قفسه‌ی سینه همیشه دارای فشار منفی کمی است که به باز نگه داشتن ریه‌ها کمک می‌کند. با شل شدن دیافراگم و کوچک شدن قفسه‌ی سینه، این فشار منفی کاهش یافته و به ریه‌ها اجازه‌ی انقباض می‌دهد.
یک تشبیه ساده: یک بادکنک پر از هوا را در نظر بگیرید. اگر دهانه‌ی آن را باز بگذارید، هوای داخل آن به دلیل کشسانی دیواره‌های لاستیکی بادکنک، به سرعت خارج می‌شود. انقباض ریه نیز مشابه همین اصل است؛ خروج هوا به دلیل خاصیت کشسانی طبیعی خود ریه‌ها.

ماهیچه‌های درگیر در تنفس فعال

در حالت عادی و استراحت، انقباض ریه نیازی به کار ماهیچه‌ها ندارد. اما در مواقعی مانند ورزش، سرفه یا عطسه، ما به بازدم فعال نیاز داریم. در این حالت، ماهیچه‌های دیگری برای منقبض کردن سریع‌تر و قوی‌تر ریه‌ها به کار می‌افتند.

نام ماهیچه نقش در بازدم فعال مثال
ماهیچه‌های بین دنده‌ای داخلی۸ با انقباض خود، قفسه‌ی سینه را به سمت پایین و داخل می‌کشند و حجم آن را کاهش می‌دهند. زمان دویدن
ماهیچه‌های شکمی۹ با فشار آوردن به اندام‌های داخلی به دیافراگم، آن را به سمت بالا می‌رانند و به خروج هوا کمک می‌کنند. سرفه یا خنده‌ی شدید

انقباض ریه در عمل: از نواختن ساز تا خارج کردن گردوغبار

شما هر روز و در موقعیت‌های مختلف، از پدیده‌ی انقباض ریه استفاده می‌کنید، اغلب بدون اینکه حتی متوجه شوند! در این موقعیت‌ها، شما کنترل هوای خارج شده از ریه‌هایتان را در دست دارید.

  • سرفه و عطسه: اینها قوی‌ترین مثال‌های بازدم فعال هستند. بدن شما با یک دم عمیق شروع می‌کند و سپس با یک انقباض بسیار قوی و سریع ماهیچه‌های بازدمی، هوا را با فشار و سرعت بالا به بیرون می‌راند تا مواد محرک یا مخاط را از مسیرهای تنفسی پاک کند.
  • حرف زدن، آواز خواندن و نواختن سازهای بادی: برای تولید صدا، هوا باید از بین تارهای صوتی در حنجره به بیرون رانده شود. شما با کنترل دقیق انقباض ریه‌ها و سرعت جریان هوا، می‌توانید بلندی، نازکی و مدت زمان نت‌ها یا کلمات را کنترل کنید.
  • خنده: یک سری بازدم‌های کوتاه و پشت سر هم است که با انقباض ریتم یک ماهیچه‌های شکمی ایجاد می‌شود.
  • تولید نیرو: زمانی که می‌خواهید جسم سنگینی را بلند کنید، اغلب به طور غریزی نفس خود را حبس می‌کنند و ماهیچه‌های بازدمی خود را منقبض می‌کنند. این کار به ثابت نگه داشتن قفسه‌ی سینه و ایجاد یک پایه‌ی قوی برای بدن کمک می‌کند.

اشتباهات رایج و پرسش‌های مهم

آیا انقباض ریه به معنای بیماری است؟

خیر. انقباض ریه یک فرآیند کاملاً طبیعی و ضروری برای تنفس است. بدون آن، ما قادر به خارج کردن هوای مصرف‌شده از ریه‌های خود نخواهیم بود. تنها زمانی این موضوع به یک مشکل تبدیل می‌شود که بیماری‌هایی مانند آمفیزم۱۰ باعث از بین رفتن کشسانی ریه شوند و در نتیجه انقباض به‌درستی انجام نگیرد.

چرا بعد از دویدن، نفس‌نفس می‌زنیم؟

هنگام ورزش، بدن شما به اکسیژن بیشتری نیاز دارد و دی‌اکسید کربن بیشتری تولید می‌کند. نفس‌نفس زدن، راه بدن برای افزایش سرعت و عمق هر دو عمل دم و بازدم است تا این تبادل گازها با سرعت بیشتری انجام شود. در این حالت، هم ماهیچه‌های دم و هم ماهیچه‌های بازدم فعال‌تر کار می‌کنند.

حجم هوایی که پس از یک بازدم معمولی در ریه می‌ماند چقدر است؟

حتی پس از یک بازدم عمیق و قوی، هرگز نمی‌توانید همه‌ی هوا را از ریه‌های خود خارج کنید. همیشه مقداری هوا به نام حجم باقی‌مانده۱۱ در ریه‌ها باقی می‌ماند. این حجم برای جلوگیری از روی هم چسبیدن کیسه‌های هوایی ریه (آلوئول۱۲) و آسیب به آن‌ها ضروری است. این حجم حدود 1.2 لیتر در یک فرد بالغ سالم است.

جمع‌بندی: انقباض ریه یک پدیده‌ی فیزیولوژیک هوشمند و اغلب غیرفعال است که به لطف خاصیت کشسانی ریه‌ها و شل‌شدن ماهیچه‌ی دیافراگم رخ می‌دهد. این فرآیند برای خروج هوا از ریه‌ها و آماده‌سازی آن‌ها برای دم بعدی کاملاً ضروری است. ما در بسیاری از فعالیت‌های روزمره‌ی خود مانند حرف زدن، خندیدن و سرفه کردن، از حالت فعال این پدیده استفاده می‌کنیم.

پاورقی

۱ Lung Contraction
۲ Mechanism
۳ Gas Exchange
۴ Inhalation / Inspiration
۵ Exhalation / Expiration
۶ Lung Elasticity
۷ Diaphragm
۸ Internal Intercostal Muscles
۹ Abdominal Muscles
۱۰ Emphysema
۱۱ Residual Volume (RV)
۱۲ Alveoli

تنفس سیستم تنفسی فیزیولوژی ریه بازدم دیافراگم