در دیدگاه اول، تفاوت دانش علمی با دانش عمومی در روش آنهاست. دانش علمی تنها از راه حس و تجربه و به صورت نظام مند به دست می آید؛ ولی دانش عمومی، دانش حاصل از زندگی افراد است که از راه جامعه پذیری و فرهنگ پذیری به دست می آید. دانش علمی (تجربی) راه کشف واقعیت و تنها دانش معتبر است. دانش عمومی نیز در مقابل دانش علمی  از ارزش ناچیزی برخوردار است. دانش علمی برای حفظ هویت خود باید از ورود دانش عمومی به قلمرو علم جلوگیری کند.
رویکرد دوم در تقابل با رویکرد اول، این تفکیک را که دانش علمی، راه کشف واقعیت و دانش عمومی، دانش حاصل از زندگی است، انکار می کند و همە دانش ها را دانش حاصل از زندگی می داند.
دانش ها نه کشف و بازخوانی واقعیت، بلکه بازسازی واقعیت هستند که انسان ها برای سامان دادن به زندگی خود تولید می کنند. این رویکرد برتری دانش تجربی بر دانش حاصل از زندگی را بی اعتبار می داند و به عکس دانش عمومی را پایه و اساس هرگونه دانشی از جمله دانش تجربی می داند. در برخی از نحله های این دیدگاه، مرز دانش علمی و دانش عمومی فرو می پاشد.