«حینَما نَشعُرُ بِخَیبِة الأمَل وَ نَخافُ أن یَذکرَنا النّاسُ بالسّوء عَلینا أنْ نَهْتَمَّ بِتَصحیح خَطایانا دَؤوربینَ!»:
هنگامی که احساس نومیدی میکنیم و میترسیم مردم ما را به بدی یاد کنند، بر ماست که با پشتکار به درست کردن اشتباهاتمان اهتمام بورزیم!
2 )
زمانی که بهخاطر احساس ناامیدی میترسیم مردم ما را به بدی یاد کنند، واجب است بر ما که با امیدواری به تصحیح اشتباهات خود بپردازیم!
3 )
آن زمان که نومیدی را احساس میکنیم و ترس داریم که مردم را به بدیهایشان یاد کنیم، واجب است که با پشتکار به تصحیح خطاها بپردازیم!
4 )
آن هنگام که از دست رفتن آرزوی خویش را حس میکنیم و از یاد کردن بدیهایمان توسط مردم واهمه داریم، بر ماست که به برطرف کردن اشتباهاتمان اهتمام ورزیم!