هر گناه، چون غباری صفحهٔ دل را میپوشاند و به اندازهٔ خود، مانع رسیدن نور ایمان به آن میگردد. کدام حدیث بیانگر این مطلب است؟
1 )
لِکُلِّ داءٍ دَواءٌ وَ دَواءُ الذَّنبِ اَلاِستِغفارُ.
2 )
اَلتّائِبُ مِنَ الذّنبِ کَمَن لاذَنْبَ لَهُ.
3 )
مَا مِنْ عَبْدٍ يُذْنِبُ ذَنْباً فَيُحْسِنُ الطُّهُورَ، ثُمَّ يَقُومُ فَيُصَلِّي رَكْعَتَيْنِ، ثُمَّ يَسْتَغْفِرُ اللَّهَ إلاَّ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ
إذا أذنَبَ الرجُلُ خَرَجَ في قَلبِهِ نُكْتَةٌ سَوْداءُ، فإن تابَ انمَحَتْ، و إن زادَ زادَتْ حتّى تَغلِبَ على قَلبِهِ فلا يُفلِحُ بَعدَها أبداً
تحلیل ویدئویی تست
تحلیل ویدئویی برای این تست ثبت نشده است!