پاسخ گزینه‌ی 2 می‌باشد.

در گزینه‌ی 1 ⇦ ملتزمینَ: خبر کان - مسرعینَ: حال مفرد (اسم)

در گزینه‌ی 2 ⇦ حال وجود ندارد.سریعاً با "واو" در قضوا یا "رجال" در تعداد هماهنگ نیست پس نمی‌تواند حال باشد.آتش‌نشان‌ها چند دقیقه قبل به انبار شرکت وارد شدند و به سرعت بر آتش شعله ور در آن چیره شدند.

صرفا جهت اطلاع: سریعاً جانشین مفعول مطلق است یعنی در اصل صفت بوده "... و قضوا علی النّار المؤجّجة فیه قضاءً سریعاً" و پس از حذف مصدر، جای آن را گرفته است.

در گزینه‌ی 3 ⇦ جهالاً: حال مفرد است و صاحب حال، ضمیر بارز واو در تموتوا می‌باشد (نظام قدیم) و برای نظام جدید، النّاس مرجع حال است گرچه اشتباه می‌باشد.

در گزینه‌ی 4 ⇦ یکرمون ... جمله‌ی حالیه است چون به اسمی معرفه "الطّلّاب" بر‌می‌گردد.دانش آموزان در جشنی شرکت کردند در حالی که هم شاگردی‌های موفق خود در مسابقات نهج البلاغه را گرامی می‌داشتند.

توجه: ممکن است جمله‌ی حالیه و وصفیه برای برخی از دوستان خوب جا نیفتاده باشد و بخاطر نکره بودن "حفلة" جمله‌ی یکرمون ... را وصفیه بگیرند چون تعریف غلط "جمله‌ی بعد از نکره وصفیه است و جمله‌ی بعد از معرفه حالیه می‌باشد." را در ذهن دارند. تعریف درست این گونه ‌است:جمله‌ای که به اسمی نکره برگردد یعنی ممکن است فاصله داشته باشند، وصفیه است."دخلَ طلّابٌ الصّفَّ یتکلّمونَ بالعربیّة.: دانش آموزانی وارد کلاس شدند که به عربی صحبت می‌کردند."طلّاب در این عبارت نکره است چون به الصّفّ اضافه نشده و الصّفَّ مفعول به می‌باشد.

جمله‌ای که به اسمی معرفه باز گردد، حالیه است."دخل طلّابُ الصّفِّ یَتکلّمونَ بالعربیّة.: دانش‌آموزان کلاس وارد شدند در حالی که به عربی صحبت می‌کردند." طلّاب در این عبارت معرّف بالإضافه است و الصّفِّ مضاف إلیه می‌باشد.