گزینه‌ها رو با جزئیات بررسی می‌کنم:

1) چشمش چون چراغ روشن بود / دلش ز آتش نیرنگ روشن بود

تشبیه: «چشمش چون چراغ روشن بود» — چشم با چراغ روشن مقایسه شده، پس تشبیه دارد.

کنایه: «دلش ز آتش نیرنگ روشن بود» — دل پر از نیرنگ و خیانت، «آتش نیرنگ» کنایه از کینه و بدخواهی است.
نتیجه: هر دو آرایه در این بیت هست.

2) با مادر خویش مهربان باش / آمادهٔ خدمتش به‌جان باش

تشبیه: ندارد، جمله مستقیم است.

کنایه: «به جان باش» یعنی با تمام وجود و آماده‌باش، کنایه از وفاداری و توجه است.
نتیجه: فقط کنایه دارد، تشبیه ندارد.

3) کان روز به‌ علم تو چه افزود / وز کردهٔ خود چه برده‌ای سود

تشبیه: ندارد، جمله فلسفی و مستقیم است.

کنایه: «کردهٔ خود» کنایه از تلاش و زحمت است.
نتیجه: فقط کنایه دارد، تشبیه ندارد.

4) روزی که نکرده‌ای در آن کار / آن روز ز عمر خویش مشمار

تشبیه: ندارد.

کنایه: «آن روز ز عمر خویش مشمار» کنایه‌ای برای بی‌ارزش دانستن روزهای بی‌عمل است.
نتیجه: فقط کنایه دارد، تشبیه ندارد.

جمع‌بندی:

تنها گزینه 1 هر دو آرایه تشبیه و کنایه را دارد.