مس وجود → تشبیه به فلز بی‌ارزش (مس)

"وجود" انسان تشبیه شده به مس (چیزی کم‌ارزش)

تشبیه ضمنی است (ترکیب "مس وجود")

عشق → تشبیه به کیمیا

"کیمیای عشق" یعنی عشق مانند کیمیاست که مس را به زر تبدیل می‌کند.

عبارت «چو مردان ره» نیز یک تشبیه است.

در اینجا شاعر می‌گوید:
«دست از مس وجود چو مردان ره بشوی»
یعنی مثل مردان راه (عارفان واقعی) از دلبستگی‌های دنیوی دست بکش.

پس در واقع:

تو → مانند مردان راه

تو تشبیه شده‌ای به مردان راه (رهروان واقعی طریق عرفان)

با ابزار تشبیه «چو» (= مانند)

عبارت «زر شوی» یعنی «طلا شوی»، که در اینجا به‌صورت مجازی و استعاری به کار رفته، نه تشبیه.

در اینجا، انسانِ متحول‌شده بر اثر عشق و سلوک عرفانی تشبیه نشده، بلکه به‌طور استعاری زر (طلا) نامیده شده است؛ یعنی:

«تو تبدیل به زر می‌شوی» یعنی ارزشمند، پاک، کامل می‌شوی.

اما چون ابزار تشبیه (مثل، چو، مانند،...) وجود ندارد و یکی را به جای دیگری آورده، این عبارت یک استعاره است، نه تشبیه.