در رسانه‌های چاپی، برجسته‌سازی معمولاً از طریق تغییرات در صفحه‌بندی و استفاده از تصاویر صورت می‌گیرد، درحالی‌که در رسانه‌های دیداری-شنیداری، این فرآیند شامل تغییر در لحن گوینده، میزان زمان اختصاص داده‌شده به خبر و ترتیب ارائه مطالب است.

رسانه‌های چاپی و رسانه‌های دیداری-شنیداری هر دو از یک روش کاملاً مشابه برای برجسته‌سازی استفاده می‌کنند، زیرا تمامی پیام‌ها در هر دو رسانه به‌طور یکسان به مخاطبان ارائه می‌شوند.

در رسانه‌های دیداری-شنیداری، برجسته‌سازی تنها از طریق افزایش مدت‌زمان یک برنامه انجام می‌شود، درحالی‌که در رسانه‌های چاپی، تنها محتوای خبر بدون تغییر در نحوه نمایش آن ارائه می‌شود.

رسانه‌های چاپی هیچ نقشی در برجسته‌سازی پیام‌ها ندارند و این فرآیند فقط در رسانه‌های دیداری-شنیداری از طریق تغییرات صوتی و تصویری انجام می‌شود.