حدیث ثقلین:

حدیث ثقلین به نقل از پیامبر اسلام (ص) به این شکل آمده است: «من در میان شما دو چیز گرانبها (ثقلین) می‌گذارم: کتاب خدا و اهل بیت من، که تا زمانی که به آن‌ها تمسک جویید، هرگز گمراه نخواهید شد.»

بررسی گزینه‌ها:

تنها راه رسیدن به سعادت، پناه بردن به خدا و اهل بیت پیامبر می‌باشد:
این پیام از حدیث ثقلین قابل برداشت است، زیرا پیامبر (ص) در این حدیث اشاره به تمسک به قرآن و اهل بیت کرده‌اند تا از گمراهی دور بمانیم و به سعادت برسیم.

تا زمانی که قرآن در میان مسلمانان است؛ نباید به منبع دیگری رجوع نمود:
این پیام به‌طور مستقیم از حدیث ثقلین برداشت نمی‌شود. حدیث ثقلین بیشتر بر تمسک به قرآن و اهل بیت تأکید دارد و نمی‌گوید که تنها قرآن کافی است و دیگر منابع نباید مورد توجه قرار گیرد. بنابراین، این گزینه نادرست است.

رها کردن هر یک از دو امانات الهی رسول خدا، سرگردانی به همراه خواهد داشت:
این پیام به‌طور مستقیم از حدیث ثقلین برداشت می‌شود، زیرا پیامبر (ص) هشدار داده‌اند که اگر مسلمانان به قرآن و اهل بیت تمسک نکنند، از گمراهی و سرگردانی رنج خواهند برد.

قرآن و اهل بیت، در کنار چشمه کوثر به پیامبر اکرم (ص) ملحق می‌شوند:
این بخش به‌طور دقیق در حدیث ثقلین نیامده است. حدیث بیشتر بر تمسک به قرآن و اهل بیت تأکید دارد، ولی اشاره‌ای به چشمه کوثر و ملحق شدن قرآن و اهل بیت در آنجا نمی‌شود.

نتیجه‌گیری:

گزینه 2 (تا زمانی که قرآن در میان مسلمانان است؛ نباید به منبع دیگری رجوع نمود) پیام نادرستی است که از حدیث ثقلین دریافت نمی‌شود، چرا که در حدیث تأکید بر تمسک به قرآن و اهل بیت است، اما نه به معنای اینکه به هیچ منبع دیگری رجوع نشود.