بیاییم یک‌بار کاملاً روشن و بر اساس نحو عربی بررسی کنیم:

 1) لاتَقرَبا هَذِهِ الشَّجَرَة

«لا» = لا نهی.

«تَقرَبا» = فعل مضارع مجزوم (نهی: نزدیک نشوید).

اینجا فعل کاملاً وجود دارد. ✅

2) لامیراثَ کالأدب

«لا» = لا نافیۀ للجنس.

«میراثَ» = اسم لا.

«کالأدب» = خبر.

جمله اسمیه است، فعل ندارد. ❌

3) لافَقرَ کالجَهل

باز هم «لا» نافیۀ للجنس.

«فقرَ» = اسم لا.

«کالجهل» = خبر.

جمله اسمیه است، فعل ندارد. ❌

4) عَلَیْکُم بِالصَّبْرِ

«علیکم» = جار و مجرور + ضمیر.

«بالصبر» = جار و مجرور.

این جمله در معنا حالت امر دارد (یعنی «بر شما باد به صبر» = صبور باشید).

اما از نظر نحوی فعل در ظاهر وجود ندارد؛ بلکه اسلوب انشایی است. ❌

✅ جمع‌بندی:
تنها جمله‌ای که فعل واقعی صرف‌شده دارد، گزینه 1 (لاتَقرَبا هذه الشجرة) است.