گزینه ۱ درست است، چون ذات و ماهیت اشیاء پیرامون ما به گونهای نیستند که حتماً و ضرورتاً باید باشند و همچنین بهگونهای هم نیستند که بودن آنها محال باشد. این اشیاء ذاتاً میتوانند باشند یا نباشند و به تعبیر دیگر این اشیاء ممکنالوجودند.
گزینهٔ ۲ درست نیست، چون ممکنالوجود بالغير معنا ندارد، بهدلیل اینکه محال است واجبالوجود بالذات یا ممتنعالوجود بالذات، ممکنالوجود بالغير شوند.
گزینهٔ ۳ درست نیست، چون ماهیت ممکن هیچوقت امکان ذاتی خود را از دست نمیدهد، البته وقتی موجود بشود، واجبالوجود شده است اما نه بالذات بلکه بالغیر یعنی ذاتاً ممکن است اما بالغير واجبالوجود شده است.
گزینهٔ ۴ درست نیست، چون وقتی که ماهیات ممکن وجود ندارند، یعنی وجود برایشان ضرورت پیدا نکرده است و یعنی عدم برایشان حالت ضروری و وجوبی پیدا میکند البته امتناع بالغير.