برای پاسخ به این سوال، باید بررسی کنیم که رابطه بین انسان و اسب چگونه است:

تباین: تباین به این معناست که دو واژه یا مفهوم کاملاً متفاوت و بی‌ارتباط هستند. اما انسان و اسب به‌طور واضح از نظر ویژگی‌ها و ماهیت تفاوت دارند، ولی این تفاوت‌ها در معنای کلی به‌طور کامل نیستند (مثل تفاوت‌های فیزیولوژیک و رفتاری). بنابراین تباین صحیح نیست.

تساوی: تساوی به معنای این است که دو واژه یا مفهوم دقیقا مشابه باشند. انسان و اسب نه از نظر ویژگی‌های فیزیولوژیک و نه از نظر طبقه‌بندی مشابه هستند، بنابراین تساوی نیز صحیح نیست.

عموم و خصوص مطلق: در این نوع نسبت، یکی از دو واژه در کلیت خود شامل دیگری است. به‌طور مثال، انسان‌ها جزئی از موجودات زنده هستند. این نوع رابطه برای انسان و اسب صحیح نیست، چون انسان‌ها و اسب‌ها هر کدام گروه‌های جداگانه‌ای از موجودات هستند.

عموم و خصوص من وجه: این نسبت به این معناست که یک بخش از ویژگی‌ها مشترک است، ولی ویژگی‌های دیگری نیز وجود دارند که تفاوت‌هایی ایجاد می‌کنند. به‌عنوان مثال، انسان‌ها و اسب‌ها هر دو موجودات زنده هستند و ویژگی‌های مشابهی در رفتار و فیزیولوژی دارند (مانند داشتن چهار پا در برخی موارد برای هر دو)، اما در بسیاری از جنبه‌ها تفاوت‌های اساسی دارند. این نسبت می‌تواند صحیح باشد.

نتیجه‌گیری: گزینه 4 (عموم و خصوص من وجه) صحیح است.