اقدام‌پژوهی با موضوع شاداب‌سازی زنگ‌های تفریح

یکی از اهداف نظام آموزش و پرورش، تربیت شهروندان خوب برای جامعه است؛ شهروندانی که یک‌دیگر را دوست دارند و می‌توانند زندگی صلح‌آمیزی در کنار هم داشته باشند. یکی از تأکیدات نظام‌های پیشرفتۀ آموزشی این است که دانش‌آموزان کار گروهی یا تیمی را تجربه کنند. اگر بخواهیم حیاط مدارس را به فضای بازی‌های گروهی و تیمی مبدّل سازیم، یکی از مشکلات این است که آنها کوچک و غیراستاندارد هستند. یکی از اشتباهات رایج در برخی از مدارس این است که زنگ تفریح را زنگ ورزش محسوب می‌کنند؛ در حالی که این کار ارزش و اعتبار آن را زیر سؤال می‌برد و موجب نادیده انگاشتن کارکرد زنگ تفریح می‌شود. دانش‌آموزان در ساعات تربیت بدنی باید به صورت علمی و سیستماتیک به ورزش بپردازند و در ساعات زنگ تفریح شادی، گفتگو، همکاری و همیاری را تجربه کنند. بدون توجّه به این که در کلاس و مدرسه چه می‌گذرد و چه الگوی رفتاری در آن جا حاکم است، نمی‌توان انتظار داشت که دانش‌آموزان رفتار متعادل و شایسته‌ای در زنگ تفریح از خود نشان دهند.