اقدام‌پژوهی با موضوع دروغ‌گویی

از آن جایی که شخصیت انسان در کودکی شکل می‌گیرد، بهتر است قبل از بالغ شدن، خصوصیات مثبت و پسندیده را در او تقویت کنیم تا با همان خصلت‌های نیکو به دیگر عرصه‌های زندگی قدم بگذارد. ما باید خصوصیات منفی کودک را شناسایی کرده و آنها از بین ببریم. یکی از انحرافاتی که یک نوع اختلال شخصیت محسوب می‌شود، صفت ناپسند دروغ‌گویی است. اکثر والدین از دروغ‌گویی کودکان خود شکایت دارند ولی عامل شکل گرفتن این پدیده را نمی‌دانند و آگاهی چندانی برای برخورد با این پدیدۀ زشت ندارند. آنها اغلب دست به اقدامات عجولانه و تنبیه ناروا و تحقیر بی‌مورد می‌زنند که وضعیت را وخیم‌تر می‌کند. دروغ‌گویی زمانی اتّفاق می افتد که کودکان می‌خواهند چیزی را توصیف نمایند. آنها در سنین 6 یا 7 سالگی از زشتی دروغ‌گویی مطّلع می‌شوند. دروغ معمولاً بیان خلاف واقع یا کتمان یک واقعیّت است. بیان خلاف واقع ممکن است از روی عمد و یا به واسطۀ عدم تشخیص واقعیّت باشد؛ مثلاً کودکی ممکن است چهار فرد را در کوچه دیده باشد و عدّۀ آنان را هفت نفر ذکر کند. دلیل این بیان غیرواقعی ممکن است عدم تمییز بین اعداد 4 و 7 باشد یا این که می‌خواهد بگوید تعداد افرادی که مشاهده کرده زیاد بوده است. بنابراین آن را افزون‌تر از واقع بیان می‌کند.