شعرخوانی آهنگین چه اثری بر روان‌خوانی و واژگان دارد؟ وزن/قافیه برای تثبیت صداها

شعرخوانی آهنگین: دوستی برای روان‌خوانی و واژگان

وزن و قافیه چگونه به ما کمک می‌کنند؟

وقتی شعری مثل «اتل متل توتوله» را با آهنگ می‌خوانیم، کلمات پشت سر هم و روان از دهان ما بیرون می‌آیند. این به خاطر وزن شعر است. وزن مثل یک ریتم یا ضرب‌قلب برای شعر است که به ما کمک می‌کند کلمات را پشت سر هم و بدون گیر کردن بخوانیم. از طرفی، قافیه که همان شباهت پایان کلمات است (مانند «توتوله» و «گربه‌یه») باعث می‌شود ما بتوانیم کلمه‌ی بعدی را حدس بزنیم و این کار، خواندن را برای ما ساده‌تر و لذت‌بخش‌تر می‌کند.

افزایش دایره‌ی واژگان با شعر

شعرها پر از کلمات تازه و زیبا هستند. وقتی شما شعری مانند «مادرم دستم گرفت / رفتیم توی باغچه» را می‌خوانید، ممکن است با کلمه‌ی «باغچه» آشنا شوید. چون این کلمه در یک جمله‌ی قافیه‌دار و آهنگین قرار دارد، مغز شما راحت‌تر آن را به خاطر می‌سپارد. شعرها مانند یک گنجینه‌ی واژگان عمل می‌کنند.

یک بازی ریتمیک برای کلاس و خانه

می‌توانید با دوستان خود یک بازی گروهی انجام دهید. یک کلمه بگویید، مثلاً «باران». هر کس باید به نوبت کلمه‌ای بگوید که با «~ان» تمام شود، مانند «درمان»، «شیرین‌دان» یا «ایوان». این بازی ساده، به شما کمک می‌کند تا با صداهای مشابه و قافیه بیشتر آشنا شوید و دایره‌ی لغات شما را وسیع‌تر می‌کند.

اشتباهات رایج و پرسش‌های مهم

پاورقی

^۱وزن (Meter): به نظم و آهنگ موجود در شعر گفته می‌شود که باعث می‌شود کلمات به صورت ریتمیک و پشت سر هم خوانده شوند.

^۲قافیه (Rhyme): به شباهت آوایی پایان دو یا چند کلمه در شعر گفته می‌شود، مانند «ماه» و «راه».