پروتاگوراس: «انسان معیار همه چیز است»؛ یعنی چون همگان نمی‌توانند در هیج اصل مشترکی به نام حقیقت به وحدت نظر برسند، پس حقیقت جنبهٔ خصوصی و شخصی دارد و هر کس هر چه بپندارد و تخیل کند، برای او حقیقت است. پس می‌توان گفت: «حقیقت نزد همگان است».
گرگیاس: «هیچ چیز ... به فرض وجود، برای انسان شناختنی نیست؛ ...». پس می‌توان گفت: درک هیچ کس از اشیائی که می‌بیند، مطابق با واقع نیست.
گزینهٔ ۱: ترتیب نظرات رعایت نشده است.
گزینهٔ ۲: اینکه قانع نشدن دیگران را دلیل بر نادرستی عقیدهٔ خود ندانیم به این معنا نیست که نسبی بودن حقیقت را تأیید کرده‌ایم؛ زیرا ممکن است علت باور قطعی ما، یقین به درستی استدلال باشد، ولی دیگران که قانع نمی‌شوند از آن استدلال بی خبر باشند یا از روی عناد حقیقت را نپذیرند. پس قسمت اول تأیید کنندهٔ نظر پروتاگوراس نیست.
گزینهٔ ۴: پروتاگوراس قبول ندارد که نظر یک نفر می‌تواند برای همه معیار قرار بگیرد؛ بلکه او معیار را برای هر کس فقط درک خودش می‌داند.