تركيب نهايی در تخمير الكلی، اتانول است كه $2$ كربن دارد، ولی تركيب نهايی در تخمير لاكتيكی، لاكتات است كه $3$ كربن دارد.

بررسی ساير گزينه‌ها:

گزینه‌ی «1»: در هر دو تخمير، فرايند قندكافت انجام می‌شود. در قند كافت، تشكيل پيرووات از قند دو فسفاته همراه با ايجاد $NADH$ از $NA{{D}^{+}}$ است؛ بنابراين، برای تداوم قندكافت، وجود $NA{{D}^{+}}$ ضروری است و اگر نباشد قندكافت متوقف می‌شود و در نتيجه تخمير انجام نمی‌شود. پس تشكيل پيرووات از قند فسفاته، وابسته به وجود $NA{{D}^{+}}$ است. (نه $NADH$)

گزینه‌ی «2»: $NA{{D}^{+}}$ با گرفتن الكترون، كاهش و $NADH$ با از دست دادن الكترون، اكسايش می‌يابد. اين مطلب در مورد ساير مولكول‌ها نيز صدق می‌كند كه با گرفتن الكترون كاهش و با از دست دادن الكترون، اكسايش می‌يابند. در تخمير الكلی $NADH$ صرف كاهش اتانال (دو كربنی) ولی در تخمير لاكتيكی صرف كاهش پيرووات (سه كربنی) می‌شود. 

گزینه‌ی «3»: در تخمير لاكتيكی، $C{{O}_{2}}$ توليد نمی‌شود. هر چند كه در تخمير الكلی، اكسايش $NADH$ همزمان با توليد اتانول از اتانال است، اما تولید $C{{O}_{2}}$ همزمان با توليد اتانال از پيرووات است.