«دَعْ شاتِمَکَ مُهاناً تُرضِ الرّحْمنَ و تُسْخِط الشَّیْطانَ.»:
1 )
دشمن خودت را خوار کن تا [خدای] بخشنده از تو راضی و اهریمن از تو خشمگین باشد.
2 )
دشنامگویت را رهاکن تا از [خدای] بخشاینده راضی باشد و از اهریمن ناراضی.
3 )
اگر دشمنت را رها کردی [خدای] بخشاینده را راضی میکنی و اهریمن را خشمگین.
دشنامگویت را خوار رهاکن تا [خدای] بخشاینده را خشنود و اهریمن را خشمگین کنی.