کدام بیت اشاره به این دارد که بخشش و بزرگواری خداوند قابل شمارش نیست؟
1 )
توحیدگوی او، نه بنی آدماند و بَس هر بلبلی که زمزمه بر شاخسار کرد
2 )
بحر آفرید و برّ و درختان و آدمی خورشید و ماه و اَنجُم و لَیل و نهار کرد
فضلِ خدای را که تَواند شمار کرد؟ یا کیست آن که شکر یکی از هزار کرد؟
4 )
ابر، آب داد بیخِ درختانِ مُرده را شاخِ برهنه، پیرهنِ نوبهار کرد