ساکنان برخی شهرها و مناطق ایران مانند همدان، ری، فارس و به خصوص شهر استخر که خاستگاه خاندان ساسانی بود، بارها بر اعراب شوریدند، اما از آن جایی که میان این شورش‌ها هماهنگی وجود نداشت، اعراب موافق به سرکوب آن‌ها شدند. از یک سو عدم اتحاد و بی انگیزگی و پایین بودن روحیه ایرانیان در مقابل اعراب مسلمان را نشان می‌دهد به گونه‌ای که در برخی شهرها، ایرانیان خودشان با کمک اعراب، فرمانروایان ظالم و ناتوان خود را به زیر کشیدند؛ ساسانیان در جنگ‌های قادسیه و نهروان خیلی ضعیف ظاهر شده و حتی سران نظامی و شهری یزدگرد هم او را تنها گذاشتند. از سوی دیگر این وقایع بیانگر قدرت ایمان و روحیه جنگجویی اعراب است که برای رسیدن به اهداف خود، توانستند قدرت نظامی ایرانیان از بین ببرند. در این وقایع نقش ایدئولوژی اسلامی در انرژی بخشی به اعراب پررنگ می‌باشد.