در افراد مصرف کنندۀ دخانیات یاخته‌های استوانه‌ای مژک‌دار موجود در بخش هادی یعنی در بخش‌هایی مثل نای از بین می‌روند.
(1): در ساختار بافتی دیوارۀ نای، غدۀ زیر مخاط دارای غدد ترشحی است. این لایه با توجه به شکل بلافاصله بعد از لایۀ غضروفی-ماهیچه‌ای نای قرار گرفته است. 
(2): مخاط مژک‌دار در بینی آغاز می‌شود. ابتدای مسیر ورود هوا در بینی، از پوست نازکی پوشیده شده است که موهای آن، مانعی در برابر ورود ناخالصی های هوا ایجاد می‌کند. با پایان یافتن این پوست در بینی، مخاط مژ کدار آغاز می‌شود که در سراسر مجاری هادی ادامه پیدا می‌کند. در بینی، شبکه‌ای وسیع از رگ‌هایی با دیوارۀ نازک وجود دارد که هوا را گرم می‌کند. این شبکه به سطح درونی بینی بسیار نزدیک است، بنابراین آسیب پذیری بیشتری دارد و آسان تر از دیگر نقاط، دچار خون‌ریزی می‌شود.
(3): به علت نداشتن غضروف، نایژک ها می توانند تنگ و گشاد شوند. این ویژگی نایژک ها به دستگاه تنفس امکان می‌دهد تا بتواند مقدار هوای ورودی یا خروجی را تنظیم کند. آخرین انشعاب نایژک در بخش هادی، نایژک انتهایی نام دارد.