الف) نرخ دلار در بازار ارز کشور به طور روزانه نوسان و تغییر دارد. ضمن این‌که تعیین قیمت دلار در هر کشور به سیاست‌های آن کشور بستگی دارد. در نتیجه نرخ دلار در بازار کشورها معیار مناسبی برای تبدیل تولیدملی کشورها به آن و مقایسه با هم نیست. به همین دلیل از دلار دیگری به نام «دلار رفاهی یا دلار برابری قدرت خرید» (P‏P‏P‏) استفاده می‌شود. به این شکل که: یک سبد کالایی یکسان سالانه در کشور ایران قیمت‌گذاری و هم‌زمان همان سبد کالایی در کشور آمریکا تعیین قیمت می‌شود. تقسیم این دو قیمت برهم، قدرت خرید دلار را در ایران نشان می‌دهد.

ب) درآمدها گاهی قابل ثبت نیست، به همین دلیل اقتصاددانان برای به دست آوردن شکاف درآمدی، شکاف هزینه‌ای را محاسبه می‌کنند.

ج) دولت‌ها برای مدیریت کلان اقتصاد کشور و اجرای وظایف خود «سیاست‌های مالی» را اجرا می‌کنند که از دو ابزار درآمدها و مخارج دولت تشکیل شده است.

د) نفت خام، ثروت عمومی است و همان طور که فروش فرش و اثاث خانه، برای خانوار درآمد به شمار رود، منافع حاصل از صادرات و فروش نفت نیز درآمد محسوب نمی‌شود. این مطلب چند سالی است در بودجه کشور رعایت می‌شود و با تشکیل صندوق توسعه ملی، وجوه حاصل از فروش نفت خام و گاز طبیعی تولید شده پس از کسر هزینه‌های تولید، درآمد دولت به شمار نمی‌رود، بلکه ناشی از فروش ثروت عمومی است و برای زایندگی مستمر و حفظ این ثروت طبیعی باید به سرمایه مولد تبدیل شود.

هـ) متخصّصان اقتصاد تحریم با مطالعه‌ی بیش از 0‏4‏1‏ نمونه‌ی تحریم اقتصادی در یک‌صد سال گذشته، معتقدند به طور متوسط پس از چهار سال، کفه‌ی هزینه - فایده، تحریم به سمت فایده و منافع کشور تحریم‌شونده چرخیده است.