رونویسی فرایندی پیوسته است ولی برای سادگی موضوع، آن را به سه مرحلۀ آغاز، طویل شدن و پایان تقسیم می‌کنند. در این مراحل، آنزیم رنابسپاراز، عمل رونویسی را از بخشی از یک رشتۀ دنا انجام می‌دهد. در مراحل طویل شدم و پایان رونویسی، پیوند هیدروژنی میان رشته‌های الگو و رمزگذار ژن در حال رونویسی برقرار شده و این دو رشته به هم متصل می‌شوند. در مرحلۀ طویل شدن هم‌زمان با طویل شدن رنای در حال ساخت، پیوند هیدروژنی میان بخش‌های عقبی آن با رشتۀ الگوی ژن مورد نظر شکسته شده و این دو رشته از هم جدا می‌شوند. هم‌چنین در مرحلۀ پایان رونویسی نیز رنای تازه ساخته شده از رشتۀ الگوی ژن جدا شده و بنابراین می‌توان گفت در هر دو مرحله، پیوند هیدروژنی میان نوکلئوتیدهای رنا و دنا (نوکلئوتیدهای دارای قندهای ریبوز و دئوکسی‌ریبوز هم) شکسته می‌شود.

بررسی سایر گزینه‌ها:

گزینۀ «1» : در مرحلۀ آغاز رونویسی، رنابسپاراز به مولکول‌ دنا متصل می‌شود و دو رشتۀ آن را از هم باز می‌کند. برای این‌که رونویسی ژن از محل صحیح خود شروع شود توالی‌های نوکلئوتیدی ویژه‌ای در دنا وجود دارد که رنا بسپاراز آن را شناسایی می‌کند. به این توالی‌ها، راه‌انداز گفته می‌شود. راه‌انداز موجب می‌شود رنابسپاراز اولین نوکلئوتید مناسب را به‌طور دقیق پیدا و رونویسی را از آن‌جا آغاز کند.

گزینۀ «3» : پیوندی که میان گروه‌های فسفات و هیدروکسیل قند نوکلئوتیدها تشکیل می‌شود، پیوند فسفودی‌استر نام دارد. در طی رونویسی، پیوند فسفودی‌استر توسط آنزیم رنابسپاراز میان ریبونوکلئوتیدها تشکیل می‌شود اما دقت داشته باشید که پیوند فسفودی‌استر میان دئوکسی‌ریبونوکلئوتیدها توسط دنابسپاراز و در طی همانندسازی ایجاد می‌شود، نه رونویسی.

گزینۀ «4» : در دنا توالی ویژه‌ای وجود دارد که موجب پایان رونویسی توسط آنزیم رنابسپاراز می‌شوند. در این محل‌ها، آنزیم از مولکول دنا و رنای تازه ساخت جدا و دو رشتۀ دنا به هم متصل می‌شوند. این فرایند تنها در مرحلۀ پایان رونویسی دیده می‌شود.