به طور کلی در عالم ذهن، چیزی که موجب هدایت ذهن ما به چیزی باشد دلیل یا دال نام دارد. مثل اینکه با روشن بودن لامپ، ذهن ما هدایت به وجود جریان برق در سیم‌کشی ساختمان می‌شود، اما علت، آن چیزی است که در عالم خارج موجب به وجود آمدن معلول می‌شود. فقط باید توجه داشته باشیم که ممکن است یک چیزی در بیرون معلول باشد، ولی دلیل هدایت ذهن ما به علتش شود مثل دود که معلول آتش است، ولی دلیل پی بردن ما به وجود آتش است و همچنین ممکن است، یک چیزی در عالم خارج علت باشد. ضمناً دلیل پی بردن ما به معلول هم باشد. مثل اینکه با باریدن باران، ذهن ما هدایت می‌شود به اینکه لباس‌های آویخته شده روی طناب حیاط خیس می‌شود. بارش باران هم علت خیس شدن لباس است و هم دلیل هدایت ذهن ما به خیس شدن لباس. بر اساس توضیح فوق گزینهٔ ۱ درست است، چون در عالم خارج سنگ علت شکستن شیشه است. گزینهٔ ۲ درست نیست، چون در عالم خارج، صد درجه حرارت علت جوش آمدن آب است. گزینهٔ ۳ درست نیست، چون صدای زنگ، ذهن ما را به حضور شخصی در پشت در دلالت و هدایت می‌کند، پس صدای زنگ دلیل پی بردن ما به آن شخص است نه علت. گزینهٔ ۴ درست نیست، چون در عالم خارج تلاش منظم علت پیروزی و موفقیت دانش‌آموز است نه دلیل. البته اگر به طور عام نگاه کنیم، دلیل هم نوعی علت است، اما وقتی ذهن و واقعیت را مقابل هم قرار دهیم به پی بردن ذهن از وجود چیزی به چیز دیگر دلالت می‌گویند نه علیت.