در يك گروه حاوی عنصرهای فلزی هر چه شعاع بزر‌گ‌تر باشد، تمايل فلز به از دست دادن الكترون و تبديل شدن به كاتيون بيش‌تر بوده و در نتيجه واكنش‌پذيری آن بيش‌تر و تمايلش به تبديل شدن به تركيب بيش‌تر است و بنابراين استخراج آن از تركيب دشوارتر است. در يك گروه با افزايش تعداد لايه‌های الكترونی، شعاع افزايش می‌يابد.

* استخراج فلز D از تركيب‌‌های آن دشوارتر است. درست چون فلز D واكنش‌پذيرتر می‌باشد.

* فلز C با محلول حاوی يون‌های B واكنش می‌دهد. درست چون واكنش‌پذيری C از B  بيش‌تر است.

* تمايل فلز A  به تبديل شدن به تركيب‌هايش بيش‌تر است. نادرست چون واكنش‌پذيری كم‍‌تری دارد.

* تعداد لايه های الكترونی پر شده فلز A بيش‌تر است.نادرست چون شعاع كوچك‌تری دارد.