امتحـان درس املاء پایه هفتـم دبیـرستان آزادگـان دولت آباد رشتخوار - خـرداد مـاه سـال 1396

الهی دانایی ده که از راه نیفتم، بینایی ده تا در چاه نیفتم، دست گیر که دست آویز نداریم، توفیق ده تا در دین استوار شویم.
درمیان جمع، گشاده رو بود و در تنهایی سیمایی محزون و متفکر داشت. هرگز به روی کسی خیره نگاه نمی کرد و درسلام کردن به همه، حتی به کودکان پیش دستی می کرد.
طبیعت را دوست داشت و می کوشید از زیبایی های آن لذت ببرد. او گاه دقایقی طولانی به یک گل خیره می شد و آرامش عجیبی احساس می کرد.
دوستی خوب است که گفتارش درست و رفتارش پسندیده باشد. در دلش ایمان و مهربانی موج بزند و از چهره و نگاهش امیدواری و نشاط بجوشد.
زبان فارسی نه فقط مرا به فارسی زبانان جهان و ایرانیان معاصر و هموطنانم پیوند می دهد و موجب همدلی و همزبانی من با آنان می شود که مرا با گذشته ها نیز همراه و هم نوا و هم آواز می سازد.