واحد یادگیری 1: شایستگی اجرای کف‌پوش چوبی

آیا تا به حال پی‌برده‌اید

- در فضاهای داخلی غیر از کف‌پوش‌های مرسوم مانند سنگ، سرامیک، آجر و پلیمر از چه کف‌پوش‌هایی می‌توان استفاده کرد؟
- انواع کف‌پوش‌های چوبی کدام‌اند؟
- روش اجرای کف‌پوش‌های چوبی چگونه است؟

استاندارد عملکرد 

پس از فراگیری این واحد یادگیری هنرجو قادر خواهد بود که:
کف یک فضا را با کف‌پوش چوبی با به کارگیری اصول و قواعد بیان شده پوشش دهد.
ویژگی‌های انواع کف‌پوش‌های چوبی را شرح دهد.

مقدمه 

یکی از عناصر مهم در فضاهای داخلی، عنصر کف می‌باشد که برای پوشش نهایی آن از انواع مصالح استفاده می‌گردد. چوب یکی از مصالح متداول برای کف‌سازی فضاهای داخلی می‌باشد که از زمان‌های گذشته از چوب درختانی که در مقابل سایش مقاومت بالایی دارند، مانند بلوط، راش، افرا و ممرز که محل رویش اصلی آنها بیشتر در ناحیه شمال ایران می‌باشد، در کف چوبی استفاده می‌شده است. در حال حاضر با پیشرفت‌هایی که در صنعت چوب به وجود آمده است از انواع چوب به صورت کاملاً طبیعی یا فراوری شده و در شکل‌ها، مقاطع و اندازه‌های متفاوت، برای پوشش کف استفاده می‌شود.

استفاده از کف‌پوش‌های چوبی به دلیل داشتن دوام، نمای زیبا، گرمای طبیعی، دلپذیری و تنوع بافت از طرف طراحان و مصرف‌کنندگان بسیار متداول است. کف‌پوش‌های چوبی را می‌توان به شکل تخته، الوار یا بلوک‌های چوبی ساخت و چنانچه این کف‌پوش به شکل الوار مانند کف معلق چوبی به تیرچه‌ها متصل شود، به عنوان پوشش کف ساختمان نیز عمل می‌کند، که چند نمونه از آنها در ادامه توضیح داده می‌شود.

انواع چوب‌های مورد استفاده در کف‌سازی

الف) چوب‌های بدون روکش

چوب‌های بدون روکش به سه صورت در کف‌سازی استفاده می‌شوند:

1- تخته

تخته‌های کف به طور معمول از چوب خام یا توپر درختان سوزنی برگ (و در مواردی از پهن برگان) تهیه می‌شود.
تخته‌ها به کمک اتصال‌های کام و زبانه یا فاق و زبانه و یا سر به سر به یکدیگر متصل می‌شوند و سپس با استفاده از میخ به تیرچه‌های تکیه‌گاه به صورت یکپارچه محکم می‌شوند. تخته‌ها در طول خود با یکدیگر اتصال پیوسته دارند و درزها روی مرکز تکیه‌گاه‌ها قرار می‌گیرند. این درزها با درزهای اتصال‌های ردیف بعد به هیچ وجه در یک راستا واقع نمی‌شوند. این تخته‌ها در ساختمان‌هایی که بیشتر عناصر آن چوبی هستند کاربرد دارند.

2- نوارهای چوبی:

این تخته‌های باریک را می‌توان از چوب نرم یا سخت تهیه کرد. برای تهیۀ تخته‌های باریک، از چوب‌های با کیفیت استفاده می‌شود. به طور معمول برای کاهش هم‌کشیدگی و واکشیدگی و در نتیجه جلوگیری از باز شدن درزها و پیچش (معوج شدن)، پهنای این تخته‌ها را حداکثر 10 سانتی‌متر در نظر می‌گیرند. نوع اتصال و چیدن این تخته‌ها نیز مانند روشی است که برای کف‌پوش تخته‌ای با عرض بیشتر توصیف شد. چیدن این تخته‌ها یکی یکی صورت می‌گیرد و به صورت مخفی توسط میخ به هم متصل می‌شوند.

3- بلوک چوبی:

این بلوک‌های کوچک معمولا از سخت‌چوب‌ها ساخته شده و طوری طراحی می‌شوند که به صورت یک مجموعه چیده شوند. این بلوک‌ها با توجه به طرح، در ابعاد مختلف ساخته می‌شود. طول این چوب‌ها 150 تا 300 میلی‌متر است و عرض آنها حداکثر 90 میلی‌متر می‌باشد. برای ایجاد طرح‌های متنوع، عرض بلوک‌ها متناسب با طول آنها انتخاب می‌شود. ضخامت بلوک‌ها از 20 تا 30 میلی‌متر متغیر است که پس از پرداخت، ضخامت آنها حدود 5 تا 10 میلی‌متر نازک‌تر می‌شود. بلوک‌ها در طول لبه‌های خود با نوعی اتصال شبیه فاق و زبانۀ عرضی (قلیف) به یکدیگر متصل می‌شوند. پارکت‌ها نیز یکی از انواع بلوک‌های چوبی هستند که در پایان این بخش، توضیحات بیشتری در خصوص آنها ارائه می‌شود.

ب) صفحات روکش‌دار

برخی از چوب‌ها به خصوص انواع زیبای آن کمیاب و گران هستند. از این چوب‌ها روکش (لایه‌های نازکِ) تهیه شده و برای تولید انواع تخته‌های روکش‌دار استفاده می‌شود. برای این منظور سطح چوب‌های نامرغوب و ساده یا سطح تخته‌های مصنوعی مانند نئوپان و تخته فیبر را با روکشی (ورقه‌هایی) از چوب مرغوب و زیبا می‌پوشانند و در کارهای درودگری و مبل‌سازی و انواع سطوح داخلی از آن استفاده می‌کنند. ضخامت این دسته از روکش‌ها معمولاً 0/6 میلی‌متر است.

ج) تختۀ چندلایه

از قرار دادن تعدادی لایه‌های بریده شده از چوب به صورتی که جهت الیاف در لایه‌های مجاور، عمود برهم باشد و از پرس کردن لایه‌ها به همراه چسب مناسب به دست می‌آید. تعداد لایه‌ها فرد بوده و لایه‌های رویی از چوب مرغوب و خوش نقش انتخاب می‌شود. با اینکه این ترکیب نمای زیبای چوب را دارد اما معایب آن کمتر از چوب است.

کف‌پوش لمینت

لمینت در لغت به معنی لایه‌لایه است و چون این نوع کف‌پوش از لایه‌های مختلف تهیه شده به آن لمینت می‌گویند.

لمینت از محصولاتی است که در دسته صفحات روکش‌دار قرار می‌گیرد و از آن برای کف‌پوش‌های داخلی استفاده می‌شود. این محصول در قیاس با کف‌پوش‌های سنگی و سرامیکی به دلیل زیبایی، مقاومت‌های مکانیکی و ویژگی‌هایی همچون مقاومت در برابر هدایت گرما، هدایت صوتی و هدایت الکتریکی در ساختمان‌سازی و معماری داخلی از آن استفاده می‌شود. همچنین در مقایسه با کف‌پوش‌های چوب طبیعی (پارکت) ارزان‌تر بوده و زمان نصب کوتاه‌تری دارد. کفپوش لمینت از قطعاتی تشکیل شده که هر کدام به طور معمول دارای عرض 20 سانتی‌متر، طول 120 سانتی‌متر و ضخامت 8 و 12 میلی‌متر می‌باشد.

لایه‌های تشکیل‌دهندۀ کف‌پوش لمینت

1- لایۀ رویه به صورت پوشش محافظ
2- روکش کف‌پوش ملامینه که شکل و نمای کف‌پوش را تعیین می‌کند و در اشکال، رنگ‌ها و طرح‌های مختلف با دامنۀ وسیعی از طراحی‌ها از جمله طرح چوب‌های مختلف، کاشی، سنگ و طرح‌های گرافیکی و ... تولید می‌شود.
3- لایۀ مغزی که در واقع استخوان‌بندی کف‌پوش را تشکیل می‌دهد و تأمین‌کنندۀ مقاومت‌های مکانیکی کف‌پوش و زیرسازی لایۀ تزیینی است. امروزه تخته‌های MDF و عمدتاً HDF برای تهیۀ مغزی لمینت استفاده می‌شوند. در لایۀ مغزی، در مواردی ممکن است از موادی مانند PVC نیز استفاده شود.
4- لایۀ ملامینه؛ این روکش تزیینی با چسب ملامینه آغشته شده و روی مغزی چسبانده می‌شود و به آن HPL گفته می‌شود.

مراحل اجرای کف پوش لمینت:

1- رولوۀ کف فضا
2- آماده‌سازی بستر کف‌سازی
3- نصب و اجرای لمینت کف و قرنیز
4- پرداخت نهایی کف لمینت
5- کنترل کارها و تحویل کار

1- اندازه‌گیری (رولوه) کف فضا

پیش از اقدام به اجرای پوشش کف با لمینت، لازم است کف مورد نظر به دقت اندازه‌گیری شده و با نقشه‌ها و الگوی کف‌سازی (در صورت وجود) تطبیق داده شود. توجه به ابعاد و اندازه‌های فضا باعث اجرای دقیق و زیبایی الگو و جلوگیری از هدر رفتن لمینت‌ها می‌شود.

مثال

ابعاد کف یک فضا طبق شکل زیر رولوه شده است. برای اجرای لمینت ابتدا مساحت قسمت‌هایی که قصد دارید کف‌پوش کنید به روش زیر اندازه‌گیری نمایید و سپس همۀ مساحت‌ها را باهم جمع کنید تا رقم نهایی به دست آید.

مساحت به دست آمده برای فوم صداگیر نیز در نظر گرفته می‌شود. سپس محیط دور کار را برای نصب قرنیز به شکل زیر محاسبه نمایید.

محاسبۀ سطح فضا براساس شکل هندسی آن صورت می‌گیرد. در صورت نیاز برای کنترل راستای اضلاع سطح، از روش مثلث‌بندی نیز استفاده می‌شود.

2- آماده‌سازی بستر کف‌سازی

با توجه به اینکه وضعیت بستری که کف‌سازی روی آن اجرا می‌شود در کیفیت نهایی کف‌سازی تأثیر می‌گذارد، پس بستر باید از هر گونه آلودگی تمیز گردد و سطح آن کاملاً هموار باشد و در صورت ناهمواری بستر، باید سطح آن با مصالح مناسب از جمله ملات ماسه سیمان لیسه‌ای مسطح گردد و ناهمواری‌ها و حفره‌ها یک دست شود.

نکته

- حداکثر اختلاف سطح تراز قابل چشم‌پوشی بین دو سطح مجاور 2 میلی‌متر است. پس در صورتی که کف ناهموار بوده و دارای اختلاف سطح زیادی باشد ابتدا باید آن را اصلاح نمود.

- کف‌پوش لمینت بر روی کف‌های بتن سبک یا سرامیک و ساختمان‌های دارای گرمایش از کف (در صورتی که حداکثر دمای کف از 85 درجه سانتی‌گراد تجاوز نکند) قابل اجراست، اما در این موارد نیازمند استفاده از عایق رطوبت می‌باشد، چرا که بتن یک ماده نفوذپذیر و متخلخل است و آب می‌تواند در قالب بخار همانند رطوبت نسبی از آن انتقال یابد.

- بعد از تسطیح و خشک شدن سطح مورد نظر باید آن را از هر گونه آلودگی و چربی پاک کرده و همچنین مطمئن شوید دمای اتاق قبل از نصب و در حین نصب حداقل 18 درجه سانتی‌گراد باشد.

- محلی که می‌خواهید کف‌پوش لمینت را در آن نصب نمایید به هیچ عنوان نباید مرطوب باشد، برای مطمئن شدن از این موضوع می‌توانید یک مشمع $1/5 \times 1/5$ متر را توسط چسب نواری پهن بر روی زمین بچسبانید، اگر تا یک روز کامل اثری از نم‌زدگی در زیر پلاستیک مشاهده نشود می‌توانید کف‌پوش لمینت را در آن محیط نصب نمایید.

3- پهن کردن فوم

پس از آماده‌سازی بستر کف‌سازی، در صورتی که سطح زیرین لمینت خریداری شده دارای لایه‌ای از فوم صداگیر (اسفنج) نباشد، لازم است کف فضای مورد نظر با لایه‌ای از فوم با ضخامت حداقل 2 میلی‌متر پوشیده شود. البته لازم به ذکر است که نیازی به چسباندن لایۀ فوم بر روی سطح کف نمی‌باشد. هم‌پوشانی لایه‌ها ضروری بوده و باید حداقل لبه‌های آنها 20 میلی‌متر روی هم قرار داده شود. لبه‌ها را در امتداد دیوارها کمی بالا می‌آوریم تا پس از نصب کامل کف‌پوش، اضافی آن به دقت بریده شود.

در صورتی که کف مورد نظر شما موکت باشد (فقط موکت‌های کبریتی که بر اثر مصرف زیاد تخت شده باشد) برای نصب لمینت نیازی به فوم نداشته و از همان موکت به جای فوم استفاده می‌شود.

اجرای کف‌پوش لمینت بر روی موکت بسیار بهتر از اجرای آن بر روی فوم می‌باشد. برای اجرای لمینت بر روی موکت باید نصاب، موکت مورد نظر را رؤیت و نظر نهایی را اعلام کند که آیا نوع موکت برای اجرای لمینت مناسب است یا خیر؟

ابزار و مواد مورد نیاز نصب کف‌پوش لمینت

جدول اضافه شود.

اجرا و نصب کف‌پوش

نکات کلی در خصوص نصب کف‌پوش لمینت توضیح داده شده، در ادامه به تفضیل این مراحل آورده شده است.

استقرار قطعات لمینت قبل از نصب

بهتر است قبل از شروع به نصب کف‌پوش لمینت، به دستورالعمل کارخانه مراجعه و روش نصب آن را مطالعه کنید، زیرا روش نصب این کف‌پوش‌ها به شکل زبانه و شیار قطعات تولید شده بستگی دارد. اما به طور معمول برای نصب لمینت به نکاتی باید توجه داشت که در ادامه به آنها اشاره خواهد شد.

مراحل نصب و اجرا

1- کف‎پوش‌های لمینت از قطعات خاصی ساخته می‌شود که در اطراف هر کدام زبانه و شیارهای ویژه‌ای وجود دارد که می‌توان توسط آنها این قطعات را درکنار هم قرارداد و قفل نمود.

2- قبل از شروع نصب قطعات لمینت باید، برش‌های مورد نیاز در آنها انجام شده باشد. از آنجایی که قطعات لمینت به صورت یک در میان کامل و نیمه هستند، باید به مقدار مورد نیاز از وسط، برش عرضی داده شوند.

3- در اجرای کف‌پوش لمینت سعی کنید، لمینت‌های نصب شده حدود هشت تا دوازده میلی‌متر با دیوارهای کناری فاصله داشته باشد که این کار را می‌توانید با قرار دادن قطعات فاصله نگه‌دار در دورتادور دیوارها انجام دهید تا با اجرای ردیف اول بتوانید به راحتی سایر قطعات را با ضربه در محل مناسب نصب کنید.

4- برای تسلط بیشتر، کارنصب را از سمت چپ اتاق شروع کرده، قطعۀ اول را بر روی کف قرار دهید. برای نصب قطعۀ بعدی ابتدا آن را با زاویه 45 درجه نسبت به قطعه نگه داشته،پس از میزان نمودن زبانه و شیار و همچنین محل استقرار قطعه، با کمی فشار قطعات را در داخل یکدیگر قرار داده و با پایین کشیدن قطعه، آن را در قطعه قبلی قفل نمایید. اطمینان حاصل کنید که قطعات نصب شده به طور کامل به هم چسبیده و هیچ شکافی در امتداد طول قطعه‌ها وجود نداشته باشد.

با رسیدن به آخرین قطعه در ردیف اول، فاصلۀ قطعۀ قبلی از دیوار را اندازه‌گیری نموده و به اندازۀ طول زبانه (معمولا حدود 6 میلی‌متر) از آن کم کنید و قطعۀ کف‌پوش لمینت را برش دهید و سپس مانند قطعات قبلی به کمک ابزار نصب، آن را در محل مناسب خود قرار دهید. تا این مرحله، ردیف اول نصب شده است.

روش 1: خیلی ساده قطعات لمینت را با چرخاندن و کلید کردن به هم نصب کنید. مزایای این روش سریع‌تر از روش‌های دیگر است که فقط می‌توان آن‌ها را با چکش و ضربه‌زن نصب کرد. در ضمن به پانل‌های کف‌پوش صدمه نمی‌زند.
روش 2: پانل‌ها را در مکان‌هایی که دسترسی به آن‌ها مشکل است قرار داده و آن‌ها را یکی بعد از دیگری با استفاده از چکش یا ضربه‌زن یا اهرم در یکدیگر جا بزنید و این کار را تا آخرین قطعه ادامه دهید. 

در صورتی که با قرار دادن قطعۀ آخر، اندازۀ قسمت باقی‌مانده از برش بیش از 40 سانتی‌متر باشد، برای شروع ردیف بعدی از آن استفاده نمایید. در غیر این صورت برای اجرای ردیف بعدی همانند ردیف اول عمل کنید.

برای نصب قطعۀ دوم از ردیف دوم، ابتدا آن را با زاویۀ 45 درجه نسبت به قطعه اول قرار داده و در آن قفل نمایید سپس هر دو قطعه در ردیف دوم را کمی بلند کرده و در ردیف اول جا بزنید و این روند را تا انتهای مراحل نصب ادامه دهید.

در سطوحی که شکستگی وجود دارد با برش قطعات لمینت به صورت طولی و عرضی می‌توان آنها را به شکل مورد نیاز که تمام فرورفتگی‌ها و بیرون‌زدگی‌ها را بپوشاند، درآورد.

کاربرد ماشین ارۀ فارسی‌برُ:

از این ماشین برای برش‌های عرضی با زاویه‌های میان 45- و 45+ استفاده می‌شود. این ماشین در اندازه‌های مختلف در بازار عرضه می‌شود و به ویژه برای قاب‌سازی و برش‌های فارسی 45 درجه (از آن استفاده می‌شود وبه ارۀ گِرد فارسی‌برُ) معروف است. نوع دیگری از این ماشین به صورت کشویی وجود دارد و این امکان را به کاربر می‌دهد تا بتواند قطعات پهن مانند صفحات فشردۀ چوبی را برش دهد. این ماشین در اجرای تزیینات چوبی بسیار کاربرد دارد.

قسمت‌های مختلف ماشین ارۀ گرد فارسی‌بر

دسته: 

برای پایین آوردن تیغه و برش زدن قطعۀ کار استفاده می‌شود و با رها کردن دسته در اثر فشار یک فنر قوی، تیغه به طرف بالا و جای قبلی باز می‌گردد. کلید قطع و وصل جریان برق نیز روی دسته قرار دارد و دارای دکمۀ ایمنی است.

تیغه:

به دلیل استفادۀ روزافزون از صفحات فشردۀ چوبی و وجود مواد شیمیایی مانند چسب در داخل آنها، تیغه زود کند می‌شود، به همین دلیل در حال حاضر بیشتر از اره‌هایی با تیغۀ الماسه استفاده می‌شود که برای برش پروفیل‌ها و صفحات ام‌دی‌اف و اچ‌دی‌اف با روکش ملامینه مناسب‌تر است. برش‌های حاصل از این نوع تیغه بسیار تمیز و دقیق بوده و خود تیغه نیز دیرتر کند می‌شود.

حفاظ تیغه:

دارای دو قسمت است، قسمت فلزی که پشت تیغه را پوشش داده و به صورت ثابت است و قسمتی که جلوی تیغه را می‌پوشاند. این قطعه از جنس پلکسی گلاس و شفاف است. با پایین آوردن تیغه، حفاظ به اندازه لازم حرکت کرده و از روی تیغه کنار می‌رود و اجازه می‌دهد که برش انجام شود و در عین حال از دست و چشمان کاربر نیز محافظت می‌کند.

صفحۀ متحرک:

این صفحه قابل تنظیم برای زوایای مختلف است و با یک پیچ در محل خود ثابت می‌شود.

کانال خروج خاک‌اره:

برای خروج خاک اره، کانالی وجود دارد که آنها را به درون کیسه‌ای که در انتهای آن قرار گرفته، هدایت می‌کند.

گونیا:

قطعۀ کار به آن تیکه داده شده و برش‌زده می‌شود. در بعضی مدل‌ها به جای تیغه، گونیا با زاویه قرار می‌گیرد.

گیرۀ نگه‌دارندۀ قطعه کار:

قطعۀ کار را در جای خود ثابت می‌کند تا در هنگام برش، حرکت نکند.

درجۀ تنظیم تیغه:

برای تنظیم تیغه در درجات مختلف استفاده می‌شود.

برش‌کاری با ماشین ارۀ گرد فارسی‌بر

برای راه‌اندازی ماشین و برش‌کاری بهتر است به ترتیب زیر عمل شود:
1- برای اجرای یک برش دقیق باید قطعۀ کار کاملا به گونیای ماشین بچسبد، بنابراین باید حداقل یک طرف آن صاف و گونیا باشد. چنانچه قطعۀ چوب کاملاً چهارتراش و گونیا شده باشد، بسیار بهتر است.
2- زاویۀ تیغه و در صورت نیاز صفحه نیز باید متناسب با کار تنظیم شود.
3- مقدار پایین آمدن تیغه باید به گونه‌ای تنظیم شود که قطعۀ کار به طور کامل برش بخورد اما تیغه به صفحۀ ماشین آسیب نرساند. بعد از روشن کردن ماشین برای شروع برش‌کاری، دستۀ هدایت تیغه باید با دست گرفته شود و با حفظ فاصلۀ ایمنی دست دیگر، تیغه اره با دسته پایین آورده شود و قطعۀ کار برش بخورد.
5- قطعۀ کار باید با گونیا و متر کنترل شود تا کاربر از دقت کار اطمینان حاصل کند.
6- در قطعاتی که دارای عرض زیادی هستند و نمی‌توان آنها را تنها با پایین آوردن تیغه در یک مرحله برش داد، باید از اره فارسی‌بر کشویی استفاده کرد. و در این موارد حرکت تیغه باید از طرف کاربر به طرف ماشین باشد.

پوشش سطح کف وسیع

اگر ابعاد سطوح که با لمینت پوشش می‌شود بیش از $12 \times 8$ مترمربع باشد، باید از درز انبساط استفاده شود که محل درز با قطعۀ تی (T) شکل پوشیده می‌شود.

برش قطعات قرنیز و نصب آنها

برای تکمیل پوشش کف فضایی که با لمینت پوشیده می‌شود، باید در کنار دیوار قرنیزهای چوبی یا پلیمری قرار داده شود که این قرنیزها دارای ارتفاع 7 تا 10 سانتی‌متر هستند و قرنیزها با پیچ یا میخ بدون سر به دیوار متصل می‌شوند. قرنیز باید با پیچ به نحوی به دیوار متصل شود که پیچ قدری داخل قرنیز قرار گیرد. در محل تقاطع و گوشه‌ها، اتصال قرنیزها با یکدیگر به صورت فارسی‌بر (45 درجه) برش داده می‌شود.

توجه داشته باشید که قرنیزها نباید تاب داشته باشند و قطعات قرنیزها حتی‌المقدور باید بلند باشد. محل سوراخ‌ها در قرنیزها، باید با ماستیک کاملاً پر شده و صیقلی گردد. رنگ چوب قرنیزها باید کاملاً یکنواخت باشد.

ابزارهای مورد استفاده در لبۀ درها و ورودی‌ها

معمولاً در نصب کف‌پوش‌های لمینت و پارکت با محل‌هایی مانند لبۀ چارچوب درها و ورودی راهرو، لبۀ پله‌ها و... مواجه می‌شوید، که در این مناطق باید قطعه‌ای مناسب قرار دهید تا لبه‌ها را بپوشانید. بنابراین در این نواحی نیازمند توجه و دقت کافی برای رسیدن به کیفیت بالاتر در نصب می‌باشید.

قرنیزها در محل اتصال به آستانۀ درها با شکلی متفاوت نصب می‌گردند.
پروفیل آستانه می‌تواند به عنوان راه حلی بین دو کف‌پوش فضاهای مجاور در نظر گرفته شود.
این پروفیل می‌تواند زیر چارچوب در قرار گیرد و به کمک یک ریل پلاستیکی مخصوص به راحتی نصب شود.

پروفیل لبۀ پله:

به منظور پخ کردن لبۀ تیز پله به کاربرده می‌شود. این پروفیل ضد فرسایش است.

پروفیل انتها:

ساده‌ترین روش برای پوشاندن لبه‌های الوارهای کف‌پوش می‌باشد. همچنین این پروفیل برای پوشاندن درز موجود درکف‌پوش و درهای ریلی و یا قرنیز موجود مناسب است.

انواع چسب مخصوص قرنیز یک راه حل مناسب برای کنارۀ قرنیزها، شبه‌قرنیزها، ربع دایره‌ها و پروفیل انتها می‌باشد.

ماستیک هم‌رنگ:

وسیله‌ای برای پرکردن شیار باریک بین قرنیز و کف می‌باشد که برای هر کف‌پوش لمینت یک ماستیک هم‌رنگ توصیه می‌شود.

برای یکسان کردن طرح کف با لبۀ چارچوب(در چارچوب‌های فلزی که قابل برش نیستند) از یک قطعۀ اضافۀ کار استفاده نموده و طرح لبه چارچوب را در آن به کمک ارۀ مویی و یا ابزار مناسب دیگری برش دهید. در صورتی که طرح با لبه انطباق کامل داشت آن را بر روی قطعه اصلی نصب کنید. برای پنهان نمودن شیار و زبانه‌های قفل نشدۀ آن نیز می‌توان از ابزارهای مناسب نظیر پروفیل میانه و گرده استفاده کرد. فاصلۀ قرار داده شده بین قطعات لمینت و دیوار نیز توسط قرنیز و پروفیل‌های لبه پنهان می‌شوند.

در ادامه تصاویری از مراحل مهم نصب کف‌پوش لمینت نشان داده شده است.

پرداخت نهایی سطح لمینت

بعد از نصب لمینت باید کف را از براده‌های چوب که ناشی از برش لمینت‌ها و قرنیزهاست پاک کرد. در این شرایط توصیه می‌شود پنجره‌ها باز شود تا گرد و غبار ناشی از کار، از محیط بیرون رود. همان‌طورکه گفته شد، برای پر کردن فاصله میان قرنیز و کف از ماستیک هم‌رنگ استفاده می‌شود.

مراقبت و نگه‌داری لمینت

هرگز لوازم سنگین، اسباب و اثاثیه‌های خانه به خصوص مبل‌ها را روی کف‌پوش‌های لمینت نکشید چون سطح لمینت خراش بر می‌دارد. در صورتی که صندلی‌ها و میز را به طور مستقیم روی کف‌پوش لمینت قرار می‌دهید بهتر است از محافظ پایه‌ها برای پیشگیری از خط افتادن و آسیب دیدن لمینت استفاده کنید.

گرد و غبار و سنگ‌ریزه دشمن طبیعی لمینت است و همانند یک سمبادۀ زبر موجب خراشیدگی سطح کف‌پوش می‌شود.

برای مقابله با این مسئله، در بیرون در ورودی، از پادری‌های مناسب و در داخل راهروی ورودی، از قالیچه استفاده کنید تا از ورود و پخش این شن‌ریزه‌ها در داخل خانه جلوگیری شود و بهتر است در نقاط پرتردد از فرش استفاده کنید و کفش‌ها را بیرون درآورید. کفش‌های پاشنه بلند و پنجۀ حیوانات خانگی نیز باعث خراش سطح لمینت می‌شوند.

لمینت‌ها مانند سرامیک و سنگ به راحتی تمیز می‌شوند و برای تمیز کردن آنها لازم نیست از واکس یا پولیش استفاده کنید، فقط یک تکۀ پارچۀ مرطوب کافی است. برای تمیز کردن لمینت‌ها از مواد شویندۀ خانگی استفاده نکنید. بهترین راه برای محافظت از کف‌های لمینت شده، کشیدن جاروبرقی یا جارو زدن عادی به صورت هفتگی و جلوگیری از جمع شدن کثیفی و گرد و غبار است.

برای شستن لمینت هرگز مانند وقتی که سرامیک کف را می‌شویید عمل نکنید چون آب دشمن لمینت بوده و موجب از بین رفتن آن می‌شود.

اگر لمینت‌ها خوب نصب نشده باشند بین آنها شکاف یا فضای خالی دیده می‌شود و در این صورت آب و رطوبت به بخش داخلی آنها نفوذ کرده و عمر مفید آنها کم می‌شود.

استفاده از پارچۀ خیس برای تمیز کردن پوشش‌های لمینت و ریختن آب بر روی این گونه پوشش‌ها مجاز نیست زیرا اگر آب به درزهای لمینت نفوذ نماید بعد از مدتی از محل نصب جدا می‌شود و فرم آن تغییر می‌کند. در فضاهایی که امکان ریختن آب وجود دارد (آشپزخانه) از لمینت‌های مخصوص که در برابر آب مقاوم هستند استفاده می‌شود.

قبل از تی‌ زدن یا جارو کردن، آشغال و گرد و غبار را تمیز کنید. تی را فقط در حد نم مرطوب کنید و آن را خیس نکنید. آب اضافی، لمینت را خراب می‌کند. قبل از استفاده از تی، آن را فشار داده و مطمئن شوید که آب از آن نمی‌چکد. در ضمن بعضی از جاروهای بخارشوی هم قابلیت شست‌وشوی لمینت را دارند. سعی کنید هر هفته لمینت‌ها و کف‌پوش‌های خانه را با مایعات شوینده و تی یا یک دستمال مرطوب خوب تمیز کنید. این کار مانع از چرک شدن لمینت‌ها شده و از خش افتادن روی لمینت پیشگیری می‌کند.

قراردادن مستقیم گلدان بر روی لمینت حتی اگر نشتی آب هم نداشته باشد سطح لمینت را کدر می‌کند، از این رو، گلدان‌ها را باید بر روی قفسه‌ها و یا پایه‌هایی با ارتفاع مناسب از کف قرار دهید

پارکت

پارکت جزء قطعات و بلوک‌های ساخته شده از چوب دسته‌بندی می‌شود.

این کف‌پوش از باریکه‌های نازک چوب‌های سخت و خوش‌نقش مانند گردو، بلوط، افرا، ممرز، راش و زبان گنجشک (ون) ساخته می‌شود. از نظر کیفیت و مرغوبیت طبقه‌بندی می‌شود و در طرح‌های متفاوت مانند شطرنجی، جناغی و حصیری ازچوب خشک شده ساخته می‌شود. چوب پارکت باید در برابر ضربه و سایش مقاوم باشد.

ویژگی‌های انواع چوب مورد استفاده در پارکت

چوب بلوط: این نوع چوب سبب ایجاد فضای شاد، درخشان و اصیل می‌شود. بلوط در انواع رنگ‌های طبیعی، سفید و تیره می‌باشد.
چوب راش و توس: این نوع چوب‌ها برای تمام فضاهای داخلی مناسب بوده وگرما و صمیمیت را به همراه می‌آورد.
چوب کاج و افرا: این چوب‌ها در عین سادگی، زیبا هستند و دارای طرحی از خطوط بی‌نظیرند.
چوب گیلاس، گلابی وگردو: این سه چوب دارای گرمای طبیعی و زیبایی و عمق هستند.
ضخامت تکه‌های چوب پارکت معمولاً 6 تا 18 میلی‌متر، طول آنها 75 تا 450 میلی‌متر وعرض آنها 20 تا 56 میلی‌متر است و در کارخانه بریده وآماده می‌شود.
قطعات پارکت قبل از مصرف در کارخانه به صورت صفحاتی که از مستطیل‌های مختلف در ابعاد $2/5 \times 12$ سانتی‌متر و به ضخامت هشت میلی‌متر بریده می‌شوند و بر روی صفحات کاغذی و یا روی توری نخی از رو چسبانده می‌شوند.

مراحل اجرای پارکت

الف) رولوۀ سطح

رولوۀ سطح مورد نظر برای اجرای پارکت، مانند اندازه‌گیری برای اجرای لمینت است.

ب) آماده‌سازی بستر کف‌سازی

قبل از نصب پارکت باید سطح زیر آن کاملاً تراز و صاف باشد، به منظور جلوگیری از نفوذ رطوبت باید سطح زیر فرش را عایق‌بندی نموده و سپس روی آن را با بتن با عیار دویست کیلوگرم سیمان در مترمکعب و یک لایه اندود ماسه و سیمان 1:3 یا 1:4 پوشش داد و سطحی صاف و صیقلی به وجود آورد. در طبقاتی که به وسیله موزاییک یا آجر سیمانی ایجاد شده‌اند لازم است سطح کف به طور کامل ساییده و پرداخت شود. این زیرسازی باید کاملاً خشک شده و کمترین اثر رطوبت و نم که مانع چسبیدن پارکت به سطح زیرین می‌گردد، در آن دیده نشود.

ج) روغن‌مالی و چسب زدن بستر کف‌سازی

روی بستر صاف خشک شده باید با روغن الیف روغن‌مالی شود. پس از آن باید سطح با دو قشر ماستیک مخصوص یکنواخت شده و سپس سطح کف با چسب‌های مخصوص نصب پارکت آغشته شود.

د) نصب پارکت

صفحات پارکت روی سطح چسب‌خورده قرارمی‌گیرند و پس از نصب، کاغذ روی پارکت را نم‌دار می‌کنند تا کاغذها از سطح چوب پاک شود. در صورتی که پس از نصب صفحات پارکت و برداشتن صفحات کاغذ، تعدادی از قطعات چوبی معیوب باشند باید برداشته شده و جای آنها قطعات جدید جایگزین شود.

ه) نصب قرنیز: سطحی که با پارکت فرش می‌شود باید در کنار دیوار به قرنیزهای چوبی متصل شود. ارتفاع قرنیز چوبی معمولاً بین 7 تا 10 سانتی‌متر است و روش نصب قرنیز مانند همان مواردی است که در کف‌سازی با لمینت توضیح داده شد.

توجه داشته باشید چنانچه قرنیزها رنگ نمی‌شود، باید هم‌رنگ و از جنس چوب پارکت باشد.

و) پرداخت نهایی

سطوح فرش شده با پارکت را باید با سنبادۀ بشقابی و لرزشی، پرداخت کرده و با قشری از سیلر بپوشانید تا منافذ چوب پوشیده شود و با جلادهنده، روی آن را رنگ‌آمیزی کنید. انواع رزین‌های پلی‌یورتان، فنلی و اپوکسی یا لاک نیم‌پلی‌استر، جلادهنده‌های مناسبی برای پوشش سطح پارکت هستند.

ز) مراقبت و نگه‌داری

فرش‌های چوبی (پارکت) در طول بهره‌برداری نیاز به مراقبت و نگه‌داری داشته و باید سالی یک بار واکس زده شود. استفاده از پارچۀ خیس برای تمیز کردن پارکت و ریختن آب روی آنها مجاز نیست زیرا اگر آب به درزهای کف‌پوش چوبی نفوذ کند کف‌پوش بعد از مدتی از محل نصب جدا شده و باعث کنده شدن تدریجی بقیۀ قطعات می‌شود.