موارد الف و ج صحیح هستند.

بررسی همۀ موارد :

الف. اندام برون ریز قرار گرفته بر روی بخشی از معده، کبد است. یاخته های بدن ما به طور معمول از گلوکز و ذخیرۀ قندی کبد( گلیکوژن های کبد) برای تأمین انرژی استفاده می‌کنند. در صورتی که این منابع کافی نباشند، آنها برای تولید ATP به سراغ تجزیۀ چربی ها و پروتئین ها می‌روند. همانطور که در فصل 4 سال دهم خواندید، کمبود پروتئین های خون، می‌تواند سرعت بازگشت مایعات از بافت به خون را کاهش دهد و باعث بروز خیز یا ادم شود.

ب.در بیماری دیابت نوع 1 ،یاخته های جزایر لانگرهانس توسط سیستم ایمنی نابود می‌شوند. در نتیجه ترشح انسولین کاهش یا متوقف می‌شود. در نهایت ورود گلوکز به یاخته ها کاهش یافته و میزان گلیکولیز نیز دچار کاهش می‌شود. پس می‌توان گفت که میزان اتصال فسفات به دو کربن انتهایی گلوکز در گام 1 گلیکولیز نیز کاهش می‌یابد.

ج. بزرگترین غدۀ درونریز ناحیۀ گردن، غدۀ تیروئید است. در صورت افزایش ترشح هورمون های تیروئیدی، میزان تنفس یاخته ای نیز افزایش یافته و در نتیجه تولید مولکول های ATP نیز افزایش می‌یابد. همانطور که می‌دانید، ATP نوعی ریبونوکلئوتید می‌باشد.

د. حواستان باشد که اگر ATP زیاد باشد، آنزیم های درگیر در قندکافت و چرخۀ کربس مهار می‌شوند تا تولید ATP کم شود.