وقتی دو یا چند کشور با شرایط یکسان و برابر در عوامل تولید (نیروی کار، سرمایه و دانش فنی) اقدام به تولید یک یا چند کالا می‌کنند، کشوری که در تولید کالایی از کشورهای دیگر وضعیت بهتری دارد، این کشور در مقایسه با سایر کشورها در تولید آن کالاها دارای مزیت مطلق می‌باشد.
مثلاً: دو کشور ایران و برزیل را در نظر بگیرید. برای سادگی فرض کنید:
الف) هر دو کشور به یک اندازه از نیروی کار، سرمایه و دانش فنی برخوردارند. در هر دو کشور فقط غذا و پوشاک با قیمت‌های یکسان تولید می‌شوند.
ب) هر دو کشور اگر همه عوامل تولیدشان را با اشتغال کامل، برای تولید غذا به کار گیرند، ایران 60 واحد و برزیل 40 واحد تولید می‌کند.
ج) هر دو کشور اگر همه عوامل تولیدشان را با اشتغال کامل، برای تولید پوشاک به کار گیرند، ایران 30 واحد و برزیل 70 واحد تولید می‌کند.
در این صورت می‌گوییم برزیل در تولید پوشاک و ایران در تولید غذا «مزیت مطلق absolute advantage» دارند. در نتیجه بهتر است در محصولی که مزیت دارند، تخصص و تمرکز یابند و محصولات خود را با یکدیگر مبادله کنند.