در کدام ابیات، فعل از مصدر «گرفتن» در معنای یکسان به کار رفته است؟
الف) حافظ از خصــــم خطا گفت نگیـریم بر او / ور به حــــق گفت جدل با سخن حق نکنیم
ب) شنیدمت که نـــظر میکنی به حال ضعیفان / تبـــم گرفـت و دلم خـوش به انتظار عیادت
ج) گیـرند مــردم دوستـــان نامهربان و مهربان / هر روز خاطر با یکی ما خود یکی داریم و بس
د) صـــوفی چــــو تـــو رسـم رهروان میدانی / بر مــــردم رنـــد نکـــته بـــسیار مــگیر