در بین انواع بافت‌های زمینه‌ای در بافت پارانشیمی سبزدیسه دیده می‌شود، در صورتی‌که در بافت کلانشیمی و اسکلرانشیمی سبزدیسه دیده نمی‌شود، بنابراین بیشترین تنوع اندامک‌های غشادار در بافت پارانشیمی دیده می‌شود. یاخته‌های پارانشیمی در ساختار خود دارای کریچه هستند. این یاخته‌ها، می‌توانند در پی افزایش ورود آب به کریچه، حجم خود را افزایش دهند. یاخته‌های پارانشیمی دیواره‌ی نخستین نازک و چوبی‌نشده‌ای دارند و نسبت به اب و مواد محلول در آن نفوذپذیرند.

بررسی سایر گزینه‌ها:

1‏) یاخته‌های پارانشیمی فاقد دیواره‌ی پسین بوده و فاقد آنزیمی برای ساخت ماده‌ی چوب یا لیگنین هستند.

2‏) یاخته‌های پارانشیمی در همه‌ی اندام‌های گیاهی دیده می‌شوند. در پی آسیب دیدن گیاه برخی یاخته‌های پارانشیمی تقسیم شده و گیاه را ترمیم می‌کنند.

4‏) یاخته‌های پارانشیمی در سامانه‌ی بافت آوندی یافت می‌شوند. یکی دیگر از یاخته‌های سامانه‌ی بافت آوندی، یاخته‌های همراه بوده که به ترابری شیره‌ی پرورده کمک می‌کنند. پس این دو یاخته می‌توانند در مجاورت هم قرار بگیرند. یاخته‌های پارانشیمی در سرتاسر برگ( از جمله در زیر یاخته‌های نگهبان روزنه) به فراوانی دیده می‌شوند.