جواب گزینه 4 است. سلول‌های پشتیبان که کارکرد عصبی ندارد ولی با تولید ماده‌ای پروتئینی به نام غلاف میلین سطح آسه و دارینه را می‌پوشاند و حالت نارسانایی ایجاد می‌کند تا پیام عصبی با سرعت بالایی در طول آسه و دارینه حرکت کند. با بروز اختلال در عملکرد این سلول‌های پشتیبان، یا بروز هر نوع تخریبی در این بافت‌های میلین، سرعت پیام‌های عصبی کاهش می‌یابد و باعث بروز بیماری ام اس یا مالتیپل اسکلوروزیس می‌شود.

سایر گزینه‌ها نوعی دیگر از بیماری‌های عصبی را نشان می‌دهد.

گزینه 1 = توصیفی از بیماری آلزایمر است که در آن نوعی از انتقال دهنده‌های عصبی که باعث برقرار ارتباط بین نورون‌هاست کاهش می‌یابد و در عملکرد این نورون‌ها که بیشتر بخش‌های مربوط به حافظه را درگیر می کند، مختل می‌شود. شخص به مرور حافظه کوتاه مدت و سپس بلند مدت خود را از دست می‌دهد.

گزینه 2 = در بیماری پارکینسون در عملکرد درونی تعدادی از نورون‌ها اختلال ایجاد شده و این نورون‌ها تخریب می‌شوند و در این بیماری نیز بخش حافظه بیشترین صدمه را می‌بیند.

گزینه 3 = در افرادی که مواد مخدر صنعتی مصرف می‌کنند ترکیبات شیمیایی شبیه به انتقال دهنده‌های عصبی طبیعی بدن که نوروترانسمیتر نام دارند، وارد عمل شده و به جای آنها فعالیت می‌کنند. و فعالیت طبیعی یاخته‌ها با مشکل مواجه می‌شود.