تنها مورد الف، در ارتباط با فسفات و جذب آن از خاک توسط گیاهان، صادق است.

 بررسی همۀ موارد :

الف. برخی گیاهان برای جبران کمبود فسفات خود، شبکه گسترده تری از ریشه ها و یا ریشه های دارای تار کشنده بیشتر ایجاد می‌کنند که جذب را افزایش می‌دهد. از طرفی، همانطور که خواندید، نتیجۀ فعالیت مریستم های نخستین، افزایش طول و تا حدودی عرض ساقه، شاخه و ریشه است. پس به منظور ایجاد شبکۀ گسترده تری از ریشه ها، تقسیم یاخته های مریستمی لازم است. یاخته‌های مریستمی نیز هستۀ درشتی در مرکز خود دارند که بیشتر حجم یاخته را به خود اختصاص می‌دهد.

ب. فسفر P از عناصر معدنی است که در خاک یافت می‌شود. گیاهان، فسفر مورد نیاز خود را به صورت یون‌های فسفات از خاک به دست می‌آورند. گرچه فسفات در خاک فراوان است، اغلب برای گیاهان غیرقابل دسترس است. پس افزایش میزان فسفات خاک، همواره با افزایش میزان دسترسی آن همراه نیست، زیرا فسفات اغلب برای گیاهان غیرقابل دسترس است.

ج. یکی از معمول ترین سازگاری ها برای جذب آب و مواد مغذی، همزیستی ریشه گیاهان با انواعی از قارچ‌ها است که به آن قارچ ریشه ای گفته می‌شود. در قارچ ریشه ای، قارچ، مواد آلی را از ریشه گیاه می‌گیرد و برای گیاه، مواد معدنی و به خصوص فسفات فراهم می‌کند. پس به دنبال کاهش مقدار مواد آلی( محصولات فتوسنتز ) گیاه، امکان افزایش میزان فسفات درون شیرۀ خام وجود دارد.

د. همانطور که گفته شد، گرچه فسفات در خاک فراوان است ولی اغلب برای گیاهان غیرقابل دسترس می‌باشد. یکی از دلایل، این است که فسفات به بعضی ترکیبات معدنی خاک به طور محکمی متصل می‌شود! پس اتصال فسفات به برخی ترکیبات معدنی خاک، میزان جذب آن را کاهش می‌دهد