ابتدا بزرگی نیروی محرکهٔ القایی را حساب می‌کنیم.

$\begin{align}
  & \left| {\bar{\varepsilon }} \right|=\left| -N\frac{\Delta \Phi }{\Delta t} \right|\xrightarrow{\left| {\bar{\varepsilon }} \right|=RI}RI=\left| -N\frac{A\,\cos \theta \Delta B}{\Delta t} \right| \\
 & \xrightarrow[\Delta B=0/3-0/5=-0/2]{A=25\times {{10}^{-4}}{{m}^{2}},\theta =0,N=1,R=5\Omega } \\
 & 5I=1\times \frac{25\times {{10}^{-4}}\times 1\times (0/2)}{0/02} \\
 & I=5\times {{10}^{-3}}A\Rightarrow I=5mA \\
\end{align}$

چون میدان مغناطیسی اصلی، برون‌سو و اندازهٔ آن در حال کاهش است، باعث می‌شود شار مغناطیسی عبوری کاهش یابد. بنابراین باید جهت جریان القایی در جهتی باشد که از کاهش میدان مغناطیسی که باعث کاهش شار مغناطیسی می‌گردد، جلوگیری کند. لذا جریان القایی باید یک میدان مغناطیسی القایی همسو با میدان اصلی یعنی میدان مغناطیسی برون‌سو ایجاد کند. طبق قاعدهٔ دست راست، جریان باید پادساعتگرد باشد.