آبرفتها و سنگهای آهکی حفرهدار (آهک کارستی) به دلیل نفوذپذیری بالا، قابلیت تشکیل آبخوان را دارند ولی شیلها (سنگ رسی) و سنگهای آذرین و دگرگونی، به دلیل نفوذپذیری کم، آبخوان خوبی تشکیل نمیدهند.
از آنجا که لایۀ آهک کارستی نفوذپذیر، بین 2 لایۀ شیل و گنیس (سنگ شدیداً دگرگون) نفوذناپذیر، محصور شده، لذا آبخوان از نوع تحت فشار (سفرهٔ آب محصور) است و سطح تراز آب در چاه $A$، نشانگر سطح پیزومتریک یا فشار است. (سطح پیزومتریک یا فشار، ارتفاعی است که در صورت ایجاد سوراخ و حفر چاه در لایۀ آبدار محصور، آب تا آن سطح و ارتفاع بالا میآید.) بدیهی است که در شکل مذکور، در سراشیبی دامنۀ سمت چپ، در صورت حفر چاههای بعدی، چاه از نوع آرتزین (فوران خودبه خودی) خواهد بود و آب تا سطح پیزومتریک خود را بالا میکشد.