زاویه دید دوربین تنها در برنامه‌های تلویزیونی اهمیت دارد، زیرا مخاطب در این نوع رسانه‌ها بیشتر تحت تأثیر تنظیمات فنی و تکنیکی قرار می‌گیرد، اما در رسانه‌های دیگر مانند سینما یا شبکه‌های اجتماعی این تأثیر کم‌رنگ‌تر است.

زاویه دید دوربین به عنوان ابزاری قوی برای هدایت نگاه و برداشت مخاطب عمل می‌کند و تولیدکنندگان پیام می‌توانند با کنترل این زاویه به‌طور هدفمند درک مخاطب را از سوژه دستکاری کنند؛ این اصل در تمامی رسانه‌های بصری از جمله سینما، تبلیغات و محتوای آنلاین نیز صدق می‌کند. 

کارگردانان و تولیدکنندگان تنها زمانی از زاویه دید دوربین استفاده می‌کنند که پیام‌های پیچیده یا نمادین را می‌خواهند به مخاطب انتقال دهند، در حالی که در پیام‌های ساده نیازی به استفاده از این فنون نیست.

استفاده از زاویه دید دوربین بیشتر به مسائل فنی مربوط می‌شود و تنها در برنامه‌های زنده و خبری، جایی که زمان محدودی برای انتقال پیام وجود دارد، اهمیت دارد و در فیلم‌های سینمایی و محتوای از پیش ضبط شده این اهمیت کاهش می‌یابد.