روش دکارت برای اثبات نفس مجرد، با روش کانت متفاوت بود. دکارت از اینکه مرکز اندیشه‌ها و استدلال‌گری و رد و پذیرش افکار باید مجرد باشد، نفس یا روح را اثبات کرد و سپس از تجرد نفس، آزاد و مختار بودن آن را نتیجه گرفت، اما کانت از ضرورت مسئولیت‌پذیری اخلاقی، ارادهٔ آزاد انسان را نتیجه گرفت و چون آزادی و اختیار نمی‌تواند صفت یک موجود مادی باشد، ضرورت وجود روح را اثبات کرد، بنابراین از ، نگاه کانت، بر خلاف دکارت اختیار نتیجه و پیامد اثبات وجود نفس غیرمادی نیست بلکه مقدمۀ اثبات آن است (رد گزینۀ 4)

گزینۀ 1: دکارت بدن را ماشینی پیچیده می‌داند که به طور خودکار فعالیت می‌کند، بنابراین حقیقت بدن، مانند حقیقت سایر حیوانات است، اما این بدن، حقیقت منِ انسان را تشکیل نمی‌دهد.

گزینۀ 3: از نظر دکارت، روح و بدن کاملاً از یکدیگر مجزا هستند و خاصیت‌های متفاوت دارند، گرچه با یکدیگر هستند و روح از بدن استفاده می‌کند. توجه کنید که مجزا بودن به‌معنای همراه هم نبودن نیست، بلکه به معنای غیر هم‌سنخ بودن است، زیرا روح، غیرمادی، ولی بدن، مادی است.

صفحۀ73