موارد «الف» و «ب» و «ج» درست هستند.

الف) نیروی لازم برای خروج مواد از سرخرگ ها توسط فشار خون تأمین می شود. برای آن که فشار تراوشی به حد کافی زیاد باشد ساز و کار ویژهی ای در کلافک ها وجود دارد. قطر سرخرگ آوران بیشتر از قطر سرخرگ وابران است و این فشار تراوشی را در مویرگ های کلافک افزایش می دهد./ب) خون از طریق سرخرگ آوران به کلافک وارد می شود و از طریق سرخرگ وابران آن را ترک می کند، یعنی مجدداً سرخرگ به وجود می آورد، اما در سرخرگ وابران پس از ایجاد مویرگ ها، سیاهرگ های کوچک به وجود می آید. خلاصه اش این که بعد از سرخرگ آوران دوباره سرخرگ داریم که همون کلافک هستش و به دنبالش سرخرگ وابرانه، اما بعد از سرخرگ وابران، سیاهرگ داریم نه سرخرگ!/ج) همان طور که می دانیم به هر کلیه یک سرخرگ وارد می شود. انشعابات سرخرگ کلیوی از فواصل بین هرم ها عبور می کند نو در بخش قشری به سرخرگ های کوچک تری تقسیم می شود و این انشعابات سرانجام کلافک را می سازند. کلافک بین دو سرخرگ آوران و سرخرگ وابران قرار دارد. پس سرخرگ آوران و سرخرگ وابران در بخش قشری کلیه قرار دارد./ د) تعداد سرخرگ آوران مانند سرخرگ وابران به مراتب بیشتر از لوله ی جمع کننده ی ادرار است. در واقع این سرخرگ آوران است که بعد از ورود کپسول بومن و تشکیل کلافک، سرخرگ وابران را می سازد که از کپسول بومن خارج می شود، پس تعداد سرخرگ آوران و وابران با هم برابر است. در کلیه تعداد سرخرگ های آوران و وابران بیشتر از لوله ی جمع کننده است چون چند گردیزه به یک لوله ی جمع کننده وصل می شوند.