بررسی گزینه‌ها:

گزینه 1: شما باید صبر کنید. سخن مرا بشنوید و به آن عمل کنید.

گزینه 2: پس کِشتی آن‌ها به صخره‌ای برخورد کرد، ولی آن غرق نشد.

گزینه 3: مادرم [داشت] با راهنمای موزه صحبت می‌کرد.

گزینه 4: ای برادرانم، آنجا ننشینید؛ اینجا بنشینید.

بررسی گزینه‌ها:

گزینه 1: ضمیر متصل «کُمْ» در «عَلَیکُمْ» اشاره به صیغهٔ جمع مذکر مخاطب دارد و فعل‌های امر مناسب آن به‌ترتیب، «اِسْمَعوا» و «اِعْمَلوا» هستند.

گزینه 2: «سَفینَة» یک اسم مفرد مونث است که فعل ماضی مناسب آن، باید در انتهایش «تْ» داشته باشد؛ پس «فَأَصابَتْ» و «ما غَرِقَتْ» به‌ترتیب شکل درستِ دو فعل عبارت هستند و چون ضمیر موجود در «لکِنَّهُ» (لکِنَّ +ـهُ) به «سَفینَة» برمی‌گردد، باید آن هم به‌صورت مونث به‌کار می‌رفت (لکِنَّها).

گزینه 3: عبارت، در مورد «والِدَتی» که یک اسم مفرد مونث است خبری می‌دهد؛ پس فعل مناسب آن نیز «کانَتْ» است (کانَت والِدَتی تتکلَّمُ).

گزینه 4: «إِخْوَة» به‌معنای «برادران» و جمع مکسر کلمهٔ «أَخ» می‌باشد و صیغهٔ مناسب فعل آن، صیغهٔ جمع مذکر مخاطب است (درحالت نهی: «لا تَجْلِسوا» و در حالت امر: «اِجْلِسوا»).