نفت خام در محیط دریایی کم‌عمق (کمتر از 200 متر) تشکیل می‌شود. در این محیط‌ها بقایای پلانگتون‌ها، پس از مرگ لابه‌لای رسوبات ریزدانۀ بستر دریا مدفون و با رسوبات لایه‌های بالایی پوشیده می‌شود. بدیهی است هر چه محیط کم‌عمق‌تر و فراوانی پلانگتون‌ها بیشتر باشد، بقایای پلانگتون‌ها پس از مرگ سریع‌تر ته‌نشین شده و توسط آبزیان دیگر خورده نمی‌شود و سالم به کف بستر می‌رسد. ساکن بودن و عدم تلاطم آب سبب می‌شود دسترسی اکسیژن به کف بستر و اجساد پلانگتون‌ها کمتر بوده و بقایا اکسید نشوند و احتمال تشکیل نفت افزایش می‌یابد.
در گزینۀ «1» تلاطم آب سبب می‌شود اکسیژن سطحی به عمق رسیده و بقایا اکسید شوند.
در گزینۀ «2» به دلیل عمق زیاد حوضه، علیرغم ساکن بودن آب و فراوانی پلانگتون‌ها، خورده شدن پلانگتون‌ها توسط سایر آبزیان اجازهٔ ته‌نشینی بقایای آن‌ها را نمی‌دهد.
و در گزینۀ «4» شرط عمق کم حوضه و نبود اکسیژن به دلیل ساکن بودن آب برقرارتر است اما فراوانی پلانگتون‌ها بسیار کم است.