هورمون‌های اکسی‌توسین و ضدادراری دو هورمون ذخیره شده در هیپوفیز پسین می‌باشند که در یاخته‌های عصبی زیرنهنج تولید می‌شوند. در صورتی که ترشح هورمون ضدادراری کاهش یابد، بر میزان آب خروجی از طریق ادرار افزوده می‌شود و حجم ادرار افزایش می‌یابد. همچنین با کاهش میزان پلاسمای خون و دفع زیاد اب در اثر کاهش این هورمون، حجم خون نیز کاهش می‌یابد و به دنبال آن فشار کمتری به دیوارۀ رگ‌های خونی وارد می‌شود و فشار خون نیز کاهش پیدا می‌کند.فشار خون نیرویی است که از سوی خون بر دیوارة رگ وارد می‌شود و ناشی از انقباض دیوارة بطن‌ها یا سرخرگ‌ها می‌باشد. 
1) هورمون‌های ترشحی از جزایر لانگرهانس، انسولین و گلوکاگون هستند. در صورتی که میزان انسولین در خون کاهش یابد، غلظت گلوکز خون افزایش می‌یابد که به چنین وضعیتی، دیابت شیرین می‌گویند. در این نوع دیابت یاخته‌ها مجبورند انرژی موردنیاز خود را از چربی‌ها یا حتی پروتئین‌ها به دست آورند که به کاهش وزن می‌انجامد. بر اثر تجزیۀ چربی‌ها، محصولات اسیدی (کاهش PH) تولید می‌شوند. همچنین به علت افزایش گلوکز خون، گلوکز و به دنبال آن آب وارد ادرار می‌شود. در نتیجه میزان ورود ادرار به مثانه و حجم ادرار نیز افزایش پیدا می‌کند.
در افراد مبتلا به دیابت شیرین، به دلیل افزایش حجم ادرار، نیاز به نوشیدن آب افزایش پیدا می‌کند. همچنین میزان تحریک هیپوتالاموس که مرکز احساس تشنگی است نیز افزایش می‌یابد.
3) در دوران جنینی و کودکی، T3 برای نمو دستگاه عصبی مرکزی لازم است. بنابراین فقدان آن منجر به اختلالات نمو دستگاه عصبی و عقب‌ماندگی ذهنی و جسمی جنین (نه فرد بالغ) می‌شود. خب تا اینجا معلوم شد این گزینه هم غلطه. حواستون به این موردها خیلی باشه. هورمون‌های تیروئیدی میزان تجزیه گلوکز و انرژی در دسترس را تنظیم می‌کنند. 
منظور از هورمون های تیروییدی = T3 و T4 (از ید ساخته می شوند).
منظور از هورمون هایی که در تیرویید ساخته می شوند = T3 و T4 و کلسی تونین
4) هورمون‌های بخش قشری فوق کلیه آلدوسترون و کورتیزول هستند. آلدوسترون بازجذب سدیم را از کلیه افزایش می‌دهد. به دنبال بازجذب سدیم، آب هم بازجذب می‌شود و در نتیجه فشار خون بالا می‌رود. بازجذب آب از طریق مویرگ‌های دورلوله‌ای صورت می‌گیرد؛ در نتیجه میزان ورود آب به این مویرگ‌ها افزایش می‌یابد. پس در صورت کاهش آلدوسترون، عکس این اتفاق رخ می‌دهد. بخش قشری به تنش‌های طولانی مدت مثل غم از دست دادن نزدیکان، با ترشح کورتیزول پاسخ می‌دهد. این هورمون گلوکز خون را افزایش می‌دهد. پس با کاهش این هورمون، میزان گلوکز خون کاهش می‌یابد.