محيط ما مملو از محرک‌های مختلفي است. اين محرک‌ها گيرنده‌های حسي همچـون گوش، چشم و ...را تحريک می‌كنند. به كمک توجه، يک يا چند محرک احساس شده را انتخاب می‌كنيم. سپس محرک انتخاب شده را مورد تعبير و تفسير قرار می‌دهـيم. به فرايند تفسير محرک‌های انتخابی ادراک گفته می‌شود. در مرحله بعـد تفسـيرهای خودمان را در محفظه‌ای نگهداری می‌كنيم كه به اين مخـزن «حافظـه» مـی‌گوينـد. قسمت اول، نشان دادن علاقه، دلالت بر توجه دارد. قسمت دوم مشخص شده اشـاره به محفظه نگهداری يعنی حافظه دارد. قسمت سوم به اين مسئله برمـی‌گـردد كـه، انديشمندان تمايل ندارند همانند لوح فشرده حاوی اطلاعات خام باشند، بلكه سـعی می‌كنند از اطلاعات موجود در حافظه استنباط‌های زيادی داشته باشـند، بـه عبـارت ديگر، در صدد می‌باشند با بازنمايی آن چه در حافظه است به مراتب بـالاتر شـناخت دست يابند و اين فرايند بازنمایی اطلاعات موجود در حافظه تفكر نام دارد. بنـابراين، اين كه محمد استدلال می‌كند كه به دليل آلودگی هوا، گل‌ها در شهر آنها نمی‌رويند مربوط به مرحله‌ی تفكر است.