«الصّدقُ کصحّة الإنسان، لایُمکن أن تُدرک قیمتُه إلّا عندما یُفقَد!»:
1 )
صدق همان سلامتی انسان است، فقط زمانی که از دست برود قدر آن دانسته میشود!
صداقت مانند سلامتی انسان است، تا زمانیکه از دست نرود امکان ندارد ارزش آن درک شود!
3 )
راستی همان صحّت بدن انسان است، ارزشش درک نمیشود نگر آنگاه که آن را از دست بدهد!
4 )
درستی همچون سلامت بدن انسان است، نمیتوانی قدر آن را دریابی مگر زمانی که از دست برود!