1) کانَت سَفرَتُنَا العِلمیةُ مُفیدةً. سفر علمی ما مفید بود.
هرگاه کان پیش از فعل مضارع بیاید معادل ماضی استمراری در فارسی می شود، نادرست.
2) کانَ التَّلامیذُ یَرکَبونَ حافِلَةَ المَدرَسَةِ. دانش آموزان سوار اتوبوس مدرسه می شدند.
هرگاه کان پیش از فعل مضارع بیاید معادل ماضی استمراری در فارسی می شود واین گزینه درست است.
3) الفَلّاحونَ یَستَخرِجونَ ماءً مِنَ البِئرَ. کشاورزان، آبی را از چاه بیرون می کشیدند.
هرگاه کان پیش از فعل مضارع بیاید معادل ماضی استمراری در فارسی می شود، نادرست.
4) کانَ اللّاعِبونَ ناجِحینَ في المُسابقاتِ. بازیکنان موفق در مسابقات بودند.
هرگاه کان پیش از فعل مضارع بیاید معادل ماضی استمراری در فارسی می شود، نادرست.