فیلسوفان ایونیایی به طبیعت و اینکه آرخه و مادۀالمواد سازندۀ جهان چیست توجه داشتند و سعی در تبیین تغییرات آن
می‌نمودند؛ اما سقراط بر خلاف آنها به زندگی و حقیقت انسان توجه داشت. همانطور که در اتنهای درس 5 ، از قول سیسرون نقل شده است: «او سقراط فلسفه از آسمان به زمین آورد و آن را به خانه‌ها و شهرها برد. او فلسفه را واردار کرد تا به زندگیف اخلاقیات و خیر و شر بپردازد.» بنابراین محوریت اصلی فلسفه و اندیشۀ سقراط انسان و آنچه به او مربوط است بود. او به مسائلی که مربوط به سعادت بشر بودند توجه داشت و سعادت را حاصل پیروی از اخلاق و رسیدن به فضایل اخلاقی می‌دانست و این دقیقاً نقطۀ تفاوت سقراط با سوفسطائیان بود چون آنان منکر حقیقت بودند و با توسل به اقسام مغالطات و فن خطابه و جدل سعی در نشر عقاید خود داشتند و در سایۀ این تفکرات، اخلاق و فضیلت در جامعۀ آتن کمرنگ شده‌اند و بنابراین سوفسطائیان برخلاف سقراط به سعادت بشر کاری نداشتد.