همهٔ ابیات با بیتِ زیر، تناسب مفهومی دارند؛ بهجز:
«من و مقام رضا بعد از این و شکر رقیب / که دل به درد تو خو کرد و ترک درمان گفت»
هر که روزی بیرضایش چهرهٔ زیباش دید / بیخلاف از وی برآرد داغ بیصبری دمار
2 )
در خرابات رضا نشو و نما یافتهام / دُرد میخانهٔ قسمت می سرجوش من است
3 )
مرا به بند تو دوران چرخ راضی کرد / ولی چه سود که سررشته در رضای تو بست
4 )
صبر و تحمّل است و رضا چاره با قضا / تدبیر این قضیّه برون زین سه چار نیست