1- معرفت وحیانی از جانب خداست ولی شهود عارفانه مشاهده قلبی خود عارف است. 2- در معرفت وحیانی خطایی رخ نمیدهد ولی ممکن است یک عارف در بیان شهود خود دچار اشتباه شود. 3- هدف وحی هدایت مردم است ولی در شهود عارفانه لزوماً هدایت مردم وجود ندارد. 5- وحی مختص پیامبران است ولی شهود عارفانه برای هر کس که خالصانه به تزکیه نفس بپردازد رخ می‌دهد.
