افلاطون تمثیل غار را در جلد 7 کتاب جمهور آورده که درباره عالم مثل صحبت می کند و او معتقد است در عالم مثل همه چیز خوب یا به قولی خیر مطلق است و می گوید این عالم سایه ای از عالم مثل است. ارسطو شاگرد افلاطون می گوید اگر این دنیا سایه عالم مثل است و عالم مثل خیر مطلق است، پس بدی های انسان در این دنیا چیست؟ نظر شما چیست؟