کدام بیت با حدیث "من عرف نفسه فقد عرف ربه " قرابت معنایی دارد ؟
۱) دانش اندر دل چراغ روشن است / وز همه بد بر تن تو جوشن است
۲)دل شود گر به علم بیننده / راه جوید به آفریننده
۳)آفرینش همه تنبیه خداوند دل است / دل ندارد که ندارد به خداوند اقرار
۴)آنچه در علم بیش می باید / دانش ذات خویش می باید
مفهوم بیت "کوه و دریا و درختان همه در تسبیح اند / نه همه مستمعی فهم کند این اسرار" با کدام گزینه تناسب بیشتری دارد ؟؟
۱) ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند / تا تو نانی به کف آری به غفلت نخوری
۲) هر کس به زبانی صفت حمد تو گوید / بلبل به غزل خوانی و قمری به ترانه
۳) آفرینش همه تنبیه خداوند دل است / دل ندارد که ندارد به خداوند اقرار
۴) نعمتت بار خدایا ز عدد بیرون است / شکر انعام تو هرگز نکند شکرگزار
کدوم گزینه ها میشه ؟؟لطفا با دلیل قانع کننده جواب بدین
